Koen Schuiling, burgemeester – De kleine keeper in zijn doel

Wat ieder, die mijn fysiek een beetje volgt, wel weet: geschikt als Sinterklaas, maar kampioen turnen is hij nooit geweest. Ik was dat jongetje in de klas, dat bij teamsporten meestal als een der laatsten werd uitverkoren. Tot bleek dat mijn onvoorspelbaarheid fabuleuze opwerpen bij volleybal teweeg bracht. Ook bij basketbal was mijn Ausdauer gecombineerd met een talent voor de driepunter redelijk berucht. Een lang afstandsschot vind ik nog steeds wel grappig, zij het dat je het nu figuurlijk moet nemen. Uiteraard.

Er komen vaak kinderen over de vloer bij de burgemeester. De onvoorspelbaarheid zit ‘m dan in de vragen, die ze stellen. Zoals: van welke voetbalclub ik ben. Daar antwoord ik naar waarheid op, dat ik in Rotterdam ben geboren, dus… Ja, dusssss…, want de helft van de jongetjes slaat wanhopig de armen voor de ogen of heft ze theatraal ten hemel. Dat wordt dus helemaal niks met die man. En de andere helft, die vet voor AZ of FC Den Helder is, vindt het alleen al mooi, dat die statige man niet voor 020 is. Mijn supporters zijn vooral van de derde helft: best cool zo’n burgemeester van Feijenoord.

Ik moet er aan toevoegen, dat ik geen ene bal van voetbal begrijp. Dat heeft natuurlijk met dat trauma van vroeger te maken. Al mijn vriendjes zaten op Rohda (‘Recht op het doel af’), maar ik mocht niet meedoen. Hoe je dus buitenspel kunt staan, terwijl je binnen de rechte kalklijnen blijft, is een mysterie, dat niemand mij ooit afdoende heeft kunnen ophelderen.

Maar nu heb ik een medestander: Loris Karius! De fraai gecoiffeerde keeper van Liverpool met een ingewikkeld tattoo patroon op borst en beide armen. Net niet, maar bijna wel, goed voor twee van de drie doelpunten van Real Madrid in de finale van de Champions League. Niet de minste wil ik maar zeggen. En niet dat het bedoeling was, maar toch.

In de verte de echo van dat mooie lied van Don Quishocking ‘De oude school’: “…je speelde in een schooltoernooi en het begin was wondermooi, fijn voetbalweer. Je kreeg met 10-1 op je smoel, de kleine keeper in zijn doel, hij weende zeer…”

Loris, van wie ik evenmin als van de buitenspelval, ooit gehoord had, verliet in tranen het veld. Hij mag uithuilen bij mij. Lotgenoten als we zijn. Tattoos heb ik niet, wel een hart als van Sinterklaas voor deze keeper in zijn doel, die er ook geen bal van begrepen heeft.

Gemeente Den Helder, 31 mei 2018

https://www.denhelder.nl/actueel/nieuws/column-burgemeester-schuiling-de-kleine-keeper-in-zijn-doel

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koen+Schuiling

2 Comments

  1. Heleen Kramp 4 juni 2018 op 09:15

    Van dat Sinterklaashart heeft het Rob Scholte Mseum niks gemerkt.

  2. Gelijk heb je Heleen, er zijn denk ik een heleboel mensen die dat denken.

Reacties zijn afgesloten bij dit onderwerp.