De Dood, Levendig

Hoe was ik Weer op het Campo Santo in Gent Te Recht Gekomen? O Ja, ik was in de Natuur Winkel en Telkens Weer denk ik Daar ‘Men zou Hier Beter Wat Meer Rood Vlees Eten, Zo dat het Voor Uit Gaat en de Rekken en de Producten Schoon Gemaakt zouden zijn, Ze zijn Hier Doder dan de Doden Zelf.’ En Dus ging ik Dat Verifiëren.

Je wandelt de Weg tussen de Graven, onder de Kale Bomen, Vogels zijn Naarstig Bezig, een Kauw Krijst, Schichtige Katten Verdwijnen. Een Arbeider Restaureert een Graf, in Plaats van Verval zie Je Op Gedirkte graven, Er is Iets Mis.

(…)

Tot mijn Ontzetting Ontdek ik het Graf van Ignace Van Ingelgom, Al Gestorven in 2016, Nooit Geweten, dat deze Kunstenaar Er Niet Meer was. Kort Stondige Roem heeft hij Gekend met de Canvas Collectie. Ooit heb ik Nog met het Idee Gespeeld hem een Druksel Uitgave aan te Bieden, zijn Werk Kritisch tegen over de Consumptie-én de Kunst Wereld, de Slogans, die Niets Zeggend Zijn. Zijn Werk was Veel Intelligenter, Grappiger en Dieper dan Dat van Jenny Holzer, die Alleen Maar aan de Opper Vlakte Blijft. Van Ingelgom Bracht Woorden bij Elkaar, hij Publiceerde, die Trouw in De Witte Raaf, Net Als Of het Reclames Betrof, bij Voor beeld ‘Nick Nolte, Revolte, Rob Scholte’, die een Klank Over Één Komst hadden, naar Betekenis Niet bij Elkaar Hoorden, hij Stak Ritme in de Rij Woorden, waar door hij aan het Beeldende een Literaire, Retorische Connotatie gaf. Door de Woorden bij Elkaar te Halen, gaf hij Uiter Aard Toch een Nieuwe Betekenis aan de Woorden en die was Kritisch, Soms Zelfs Vernietigend. Holheid! Hij gebruikte Zwart en Rood, Zo droeg hij Al Tijd een Rode Sjaal, Jammerlijk heeft Men dat Element in zijn Graf Zerk Op Genomen, de Anekdote wordt Zo Sentimentele Kitsch. Ter Zijner Ere Prevelde ik

Reis Pas, Ambras, Blue Grass.
Kale Bas, Ananas, Mecenas.
Kom Pas, Harnas, Al Ras.
Ignace, Pal Jas, Karkas.

(…)

SFCDT, 6 maart 2019

https://sfcdt.wordpress.com/2019/03/06/de-dood-levendig/

Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Ignace+Van+Ingelgom