Jan Haerynck – MIJN HISTORISCHE 24-UUR DANK ZIJ JAN FABRE EN ZIJN KRIJGERS VAN DE SCHOONHEID

MOUNT OLYMPUS IN DE STADSSCHOUWBURG VAN AMSTERDAM VAN VRIJDAG 3 juli 20.30 TOT ZATERDAG 4 juli 20.50 2015

Oké!

Toegeven!

Vorige week liet ik er weinig twijfel over bestaan dat ik zeer naar ‘Mount Olympus’ van Jan Fabre in De Stadsschouwburg van Amsterdam uitkeek. Dat meldde ik aan iedereen die mijn pad kruiste.

De oerhitte dreigde roet in het eten te strooien: geen airco op de Thalys, een taxichauffeur die me voor 50 euro oplichtte (en ik maar roepen dat hij dé juiste weg te nemen had of ik niet zou betalen. Hij reed me half Amsterdam rond en lulde uit zijn stinkende bek dat hij zich strikt aan de ramadan hield), Chinese hoteleigenaar, die enkel zijn taal en heel klein beetje Engels sprak, in een onontwarbaar kluwen van allerlei herenhuizen waar een hotel van gemaakt was, werd ik naar de derde verdieping gestuurd, ik ben ze op de duur gaan tellen: 123 kleine trapjes -één miljoenste van een seconde van onoplettendheid en je donderde er af, op de kamer was er geen airco, geen ventilator, en het piepkleine kippenhok had een raampje dat niet meer was dan een muizenval, douchen of op bed uitrusten: overal water en vooral zweet! In het hele hotel viel zelfs geen flesje water te scoren.

Zo! Ik was dus geweldig in de mood om de 24-uur aan te vangen.

Maar! Alle goden bij elkaar! In wat voor een waterval aan sublieme scènes werd ik meegezogen…. Nog steeds kan ik het niet bevatten.

Ik beken. Drie uur heb ik niet gezien, wegens even toe aan steak met friet én toch nog wat slaap (heel slecht idee, want dan moet je jezelf weer helemaal gaan oppeppen) maar 21 uur heb ik evenveel gezweet als met verstomming geslagen van zoveel lagen aan een bacchanaal van creativiteit.

En ik héb verdomme liters gezweet.

Over deze voorstelling valt heel wat te zeggen; maar dat doe ik nog even niet want van zeer aangrijpend, en schokkend tot bijzonder poëtisch, en euforisch moeten zich nog ‘zetten’ in mijn geest en lichaam.

Dat ik 5 dagen na het apocalyptische onthaal van de voorstelling nog steeds aarzel om iets op te schrijven over ‘Mount Olympus’ zegt meer dan genoeg. Ik wil maar één ding: nog zo’n nacht en dag meemaken, bijvoorbeeld op 5 december in de Stadsschouwburg in Brugge, putje winter dit jaar nog. Voor Nederlanders wordt het nog langer wachten.
Maar als je je kompas op de recensies van de belangrijkste Nederlandse kranten mag zetten is dat meer dan de moeite waard: 5 sterren kreeg Mount Olympus voor hun wereldpremière in Berlijn! En dan spreek ik nog niet van de euforische berichten van Le Monde tot Die Zeit.
Jan Fabre heeft gepokerd met zijn Griekse tragedies maar meer dan ooit gewonnen.
Wie hem een jaar geleden ontmoette en hoorde in alle liefde en goed voornemen met hem en zijn ploeg van zijn megaproject op andere gedachten te brengen.
‘Dat is zelfmoord, lieve Jan’, zeiden de vrienden.
Maar hoe meer zijn omgeving het desastreuse van deze super-uitdaging uitsprak, hoe meer vastberaden Fabre was om het erop te wagen.

Niet alleen de recensenten hingen door het dak, maar ook het uitgeputte publiek in de meest creatieve stad van Duitsland: 30 minuten gejoel, gejuich zoals bij een concert van een top-rockgroep en even zoveel minuten in Amsterdam. Jan Fabre zelf stond achteraan de zaal mee te applaudisseren voor zijn topacteurs die veel meer dan het allerbeste van zichzelf hadden gegeven maar verscheen niet op het podium. De pers had hem bijna te pakken maar behalve enkele bekende journalisten zag de rest van de mediameute hem ontsnappen als een haas. De anonimiteit in. Wellicht broedend op een nog Grootser Plan. Of een nieuwe tragedie….

Dank Jan Fabre, Jeroen Olyslaegers, dansers en acteurs én alle mensen van Troubleyn. Héél oprechte dank voor die magische 24-uur.

En!

Wat in Amsterdam ontzettend opviel was de jonge leeftijd van de toeschouwers en hun meer dan laaiend enthousiasme. Mijn vrienden en ik vormden die nacht en die dag zo wat de bejaardenclub van de Amsterdamse Stadsschouwburg! Jongeren en cultuur geen goed huwelijk?
Vrijdag 3 en zaterdag 4 juli werden deze doemdenkers op het Leidseplein aan de galg gehangen….