J.H. van Straaten – Scholte staat!
In de kantine was grote opschudding. Woorden als ‘afgrijselijk’ en ‘verschrikkelijk’ gonzden over verschillende eettafeltjes. Twee van mijn collega’s woonden bij hem vlak om de hoek, in de Jordaan en waren helemaal van streek. Het ging over Rob Scholte, kunstenaar. Er was een bom onder zijn auto gelegd en hij was ernstig gewond.
Het deed me eerlijk gezegd niet zo heel veel. Natuurlijk, het was een gruwelijk ongeluk. Maar Scholte…, ik had geloof ik weleens over hem gehoord, maar kon me hem en zijn werk niet voor de geest halen.
Dat veranderde twee maanden later, toen Scholte een persconferentie gaf. Die vond, meen ik, plaats in de VIP-room van Schiphol. Heel even zag het er raar uit, een man zonder benen (een beetje dwergachtig) gezeten op een bureau.
Maar dat beeld veranderde direct toen hij begon te praten. Razend van woede, agressief en strijdbaar beschreef hij het ongeluk en de mogelijke daders. Ik zag geen geamputeerde, ik zag een mega-personality en ik dacht: Ze hebben Scholte danwel lichamelijk wat kleiner gekregen, maar geestelijk is hij vooral veel sterker geworden.
Ik liep al jaren rond met in mijn achterhoofd het idee dat ik ooit eens mijn been zou moeten missen en dat dit verschrikkelijk zou zijn. Ik zou vast en zeker mijn baan verliezen, ik zou totaal afhankelijk worden van anderen, mijn vrienden zouden me laten stikken, ik zou niet meer kunnen denken van de helse pijnen, ik zou wegkwijnen.
Nadat ik die persconferentie gezien had keek ik er anders tegenaan. Ik was er klaar voor. Ik had gezien dat energie, kracht, personality niet samen met je been zouden verdwijnen. De gedachten aan de strijdbare Scholte hielpen mij ook enorm toen ik uiteindelijk, min of meer op eigen verzoek en met volledige instemming, besloot het been te laten amputeren.
Inmiddels loop ik tevreden rond met het kunstbeen. De situatie van voor de operatie is er alleen maar op verbeterd. Mijn werk, vrienden, hobby’s, heb ik nog steeds. Er is wel iets toegevoegd: interesse in kunst.
Ik zag een videodocumentaire van zijn werk in Japan, de tentoonstelling in het Cobramuseum, de cd-rom Lost Boundaries en lees, als het uitkomt, zijn boek.
Met of zonder benen of prothesen, Scholte staat!