Hendrik Jan Korterink & Bert Voskuil – De naakte waarheid over Oscar Hammerstein

25 oktober 2019AdminBusinessplan, Gimmick, Home, Interview, Locatie, Media, Portretten0

LPF lijsttrekker wilde hij worden, liet hij december 2002 weten. Of Minister van Justitie. Maar dan gaat Oscar Hammerstein er blijkbaar vanuit, dat er geen antecedentenonderzoek zal plaatsvinden. Want dat zal onherroepelijk een aantal omstreden kwesties opleveren.
Hoe een voormalig topadvocaat langs de randen van de wet schuifelt. En soms er overheen.
De rode draad, die door veel praktijken van Hammerstein loopt: vergaande slordigheid en niet reageren in procedures. Daarnaast veroorlooft hij zich als advocaat meer dan de meeste confrères.

Zo maar wat citaten over advocaat Oscar Hammerstein uit de uitspraak van het Hof van Discipline, de ‘interne rechtbank voor advocaten’, van 8 november 2002: ‘(…) bewust een aantal feiten heeft verdraaid (…),’ ‘(…) geen blijk van heeft gegeven zijn laakbare handelwijze te betreuren of de verantwoordelijkheid daarvoor te willen nemen (…)’. Het Hof legde Hammerstein een voorwaardelijke schorsing op van vier weken, met een proeftijd van twee jaar. Het is de op één na zwaarste strafmaatregel, die het Hof in huis heeft.
Hammerstein was ingehuurd om problemen rond sportcafé The Victory – waarin ook Ajax voetballer Richard Witschge een klein aandeel bezat – op het Rembrandtplein in Amsterdam op te lossen. Maar hij maakte er – populair gezegd – een zooitje van. In een procedure, die twee voormalige werknemers hadden aangespannen tegen The Victory had Hammerstein bijvoorbeeld onmiddellijk beëindiging van het arbeidscontract moeten vorderen. Maar hij deed niets. Aankondigingen van kort gedingen, beslagleggingen, er werd geen actie ondernomen. Met als gevolg, dat er bijvoorbeeld voor één werknemer achttien maanden rond de 4.000 gulden bruto werd doorbetaald.
Hammerstein was in deze zaak ingeschakeld door de schoonvader van Ajax voetballer Richard Witschge, horeca ondernemer Rien Huis in ‘t Veld. Samen met een andere Amsterdamse horeca uitbater, Tjalling de Romph, was In ‘t Veld sportcafé The Victory begonnen, maar het werd geen succes. Bierleverancier Bavaria draaide de kraan dicht en liet beslag leggen op de privé woningen van De Romph, Huis in ‘t Veld en Richard Witschge. “Ik heb daar helemaal geen verstand van,” zegt de Ajacied als hij wordt benaderd. “Ik heb hen toen geholpen met die zaak, ik was voor 10 procent aandeelhouder, daarom heeft Bavaria mij ook aansprakelijk gesteld. Maar ik heb me er verder helemaal niet mee bemoeid.” Volgens Noud Swinkels, directeur van Bavaria, ontbrak het vooral aan communicatie. “De post, die wij stuurden, werd gewoon niet beantwoord, er werd helemaal niet gereageerd.” Vandaar de beslagleggingen. Er moest uiteindelijk ruim een miljoen gulden op tafel komen. Volgens een aantal betrokkenen waren de beslagleggingen helemaal niet nodig geweest als er direct een regeling via Hammerstein was getroffen. Dat was ook een stuk voordeliger geweest. Swinkels beaamt dat: “Dit was de duurste oplossing.”

Het is de rode draad, die door veel praktijken van Hammerstein loopt: vergaande slordigheid en niet reageren in procedures. Daarnaast veroorlooft hij zich als advocaat meer dan de meeste confrères. Zo verloor hij in 1998 ook al een zaak, die was aangespannen bij het Hof van Discipline. Het had te maken met zijn betrokkenheid bij het faillissement van de beruchte Femis bank. De Femis bank werd door justitie beschouwd als de belangrijkste witwasmachine van onder anderen hasjhandelaar Johan V., alias De Hakkelaar. In die zaak werd Hammerstein zelfs opgepakt door de politie en zat hij enige tijd vast. In strafrechtelijke zin werd hij vrijgesproken, niettemin eiste zijn toenmalige kantoor Boekel De Nerée, dat hij uit de maatschap zou stappen. In de publiciteit deed Hammerstein voorkomen, dat de echte reden van het ontslag was, dat hij een HIV besmetting had opgelopen, bij de maatschap dacht men daar anders over. Over zijn besmetting repte hij na zijn korte tijd in de cel uitvoerig in de media.
In de zaak rond de Femis bank had justitie beslag gelegd op een bedrag van 17,5 miljoen gulden, waarvan men dacht, dat het drugsgeld was, dat toebehoorde aan de zogenaamde rijstbaron Shyam G.. En Johan V.. Ook de toenmalige advocaat van Shyam G., Bob van der G., werd als verdachte beschouwd en Hammerstein nam de zaak over. De eerste fout was, dat Hammerstein verzuimde zijn kantoorgenoten in te lichten over het feit, dat hij deze uitermate delicate zaak in behandeling had genomen. Vervolgens schreef hij, zonder dat daarvoor enig bewijs was, in een brief aan het Openbaar Ministerie ‘zonder enig voorbehoud,’ dat de 17,5 miljoen gulden aantoonbaar afkomstig was uit de rijst en houthandel. Het geld stond op de rekening van Espanda Investments Ltd., van Shyam G.. Zonder aantoonbare opdracht oefende Hammerstein de zeggenschap uit over de aandelen in deze Ltd.. Bovendien had hij zich ook nog eens, zonder dat hij zijn kantoorgenoten daarover had ingelicht, laten benoemen tot directeur van deze Ltd., om over het geld te kunnen beschikken. Dat was in strijd met de maatschapregels. Het Hof van Discipline constateerde verder, dat het dossier Shyam G. op essentiële punten ernstige leemten vertoonde, dat Hammerstein de naam van het kantoor aan onoverzienbare risico’s had blootgesteld en dat hij ‘op zijn minst de schijn tegen zichzelf had gewekt, dat hij voor hem belastend materiaal uit het dossier had verwijderd.’ Een opmerkelijke zin: ‘Bij vergelijking met de andere lopende dossiers, die klager in behandeling had, viel het verschil op tussen de beperkte inhoud en het geordende karakter van het dossier G. en het daarvan afwijkende beeld van de andere dossiers.’ Conclusie: Hammerstein was terecht uit de maatschap gezet.

Een andere zaak, die vaak met de perikelen rond rijstbaron Shyam G. in verband wordt gebracht, is de bomaanslag op kunstenaar Rob Scholte. Op 24 november 1994 verloor Scholte zijn benen toen een bom onder zijn BMW ontplofte. De auto’s van Hammerstein en Scholte leken erg op elkaar. Aanvankelijk ging iedereen ervan uit, dat de bom bestemd was voor Hammerstein vanwege zijn rol in de affaire van de rijstbaron. Later kwamen andere opdrachtgevers in beeld, maar wel altijd met Hammerstein als beoogd doelwit. De laatste stand van zaken ‘in het milieu’ is, dat men denkt ,dat Hammerstein zelf in elk geval weet uit welke hoek de aanslag afkomstig is en dat het niets te maken had met de rijstbaron. Hammerstein zou dit in een dronken bui hebben verteld.

Op het moment van de aanslag op Scholte was Hammerstein net weer op vrije voeten. Hij had gevangen gezeten in het huis van bewaring in de Havenstraat in Amsterdam. Daar ontmoette hij Dave Wolf (een gefingeerde naam HJK), gedetineerd voor handel in softdrugs. Wolf: “Ik zorgde voor hem, ik vond het zielig, dat hij daar zat. Ik regelde, dat hij kranten kreeg en deed brieven voor hem op de bus. Hij zei: ‘Als ik wat voor je kan doen…’” Toen beiden vrij waren, schakelde Wolf Hammerstein inderdaad in. Wolf: “Een kleine zaak heeft hij goed afgehandeld, een grote heeft hij verknald.” Wolf was met drie andere verdachten aangehouden op verdenking van hasjsmokkel naar Engeland. In afwachting van hun uitlevering zaten ze alle vier in voorlopige hechtenis, ‘maar die andere drie werden op vrije voeten gesteld, terwijl ik moest blijven zitten, omdat Hammerstein er geen moer aan gedaan had. Later, tijdens een zitting, moest de rechter Hammerstein er nog op wijzen, dat er in deze uitleveringszaak met cannabis geen conspiracy (samenzwering) ten laste gelegd kon worden, dat wist Hammerstein niet eens. Ik heb me zelf moeten verdedigen. Uiteindelijk moest ik toch worden uitgeleverd. Spong zou de cassatieprocedure doen. Ik had 50.000 gulden in depot gegeven bij Hammerstein, daar moest Spong ook van betaald worden. Hammerstein zou dat regelen, maar dat deed hij dus niet. In cassatie verloor ik; Spong had gewoon helemaal niks gedaan, omdat hij niet betaald was. Hammerstein zei: “Je had het toch verloren.”’ In een opname voor de uitzending van het VARA programma Het Zwarte Schaap in juli 2000 vertelde Wolf, dat hij Hammerstein 48.000 gulden zwart had betaald, terwijl hij hem als advocaat pro deo had ingeschakeld. Dat stukje interview werd, na dreiging met een kort geding, niet uitgezonden. Wolf nu: “Ik wilde niet bij de rechtbank aankomen met Hammerstein als betaald advocaat. Dan geef je te kennen, dat je hem zou kúnnen betalen. Maar ik kon op papier niet aantonen, dat ik hem als pro deo had gehad: Hammerstein had de aanvraag niet opgestuurd.”

In 1998, toen de relatie van Wolf met Hammerstein nog goed was, bracht Wolf hem in contact met zijn vriend Henk Orlando Rommy, alias De Zwarte Cobra. Het contact liep via de vrouw van Rommy, Sylvia. Henk Rommy zelf zat op dat moment in een Spaanse gevangenis te wachten op uitlevering aan Nederland: Justitie verdacht hem van betrokkenheid bij een mislukt transport van 50 kilo cocaïne naar Engeland. Er moesten wat financiële zaken geregeld worden en daarvoor wordt Hammerstein ingeschakeld. Rommy had een schikking getroffen met de Nederlandse fiscus, voor vier miljoen gulden, en zag zich gedwongen veel van zijn onroerend goed in Nederland te verkopen. Waaronder een boerderij aan de Oude Dijk in Abcoude, die Rommy ooit had gekocht van hét echtpaar Lampie. Hij begon meteen daarna een verhouding met mevrouw Lampie.
Met de transactie rond de boerderij liep van alles mis. De verkoop ging via twee kanalen. Officieel stond het pand op naam van Rommy’s Liechtensteinse postbus firma Gemellos. Dankzij tal van ingewikkelde procedures, met geldleningen en volmachten, was ene Tom Bergsma uiteindelijk de enige, die over de echte volmacht beschikte om het pand te kunnen verkopen. In september 1998 had hij een koper gevonden (…)

p. 28 ontbreekt

(…) persoon op dat moment niet kon herinneren. Deze persoon zou op ‘de boot’ hebben gezeten. Welke boot dit was, wist Hammerstein niet.’ Dat laatste wijst erop, dat Hammerstein amper wist, waar hij het over had. En dat klopt met wat Peter de Vries zich herinnert van dat tv interview. “Het was een heel vreemd gesprek, Hammerstein kende het dossier slecht. Hij ontkende dingen, die Rommy zelf allang had toegegeven. Na de uitzending dreigde hij nog met een kort geding, omdat we de achternaam van Rommy voluit hadden genoemd, terwijl hijzelf die naam ook de hele tijd gebruikte.” Tegenover de FIOD bleek Hammerstein erg behulpzaam: hij belde een dag na het gesprek in De Koepel met de betreffende rechercheur, die daarover schrijft: ‘Hij zei tegen mij dat hij zich nu de naam van de gesprekspartner van Rommy tijdens het eerder genoemd opgenomen gesprek kon herinneren.’ En dan volgt de naam. Rommy: “Wat een man! Dat doe je toch niet als advocaat, je eigen cliënt in problemen brengen door informatie aan de FIOD door te geven?”
Op dit moment heeft Rommy, via Sylvia Lampie, een procedure in voorbereiding tegen Hammerstein om geld terug te krijgen. Omdat Sylvia Lampie destijds een aantal nota’s niet direct kon betalen, had ze Hammerstein een bontjas van 10.000 gulden en juwelen in onderpand gegeven. Sylvia: “Toen ik die rekeningen uiteindelijk had betaald, waren de bontjas en de juwelen weg.” Minstens zo pikant is een ander onderdeel van de aanklacht. Henk Rommy had een schuld aan Sylvia van 300.000 gulden, in verband met de transactie van de boerderij. Het betreffende notariskantoor had dit bedrag op een zogenaamde derden rekening van Hammerstein gestort. Op 4 augustus 1999 stortte Hammerstein het geld door naar de privé rekening van mevrouw Lampie op Ibiza, onder vermelding van ‘aflossing lening H.O. Rommy’. Alleen het bedrag klopte niet helemaal: het was maar 250.000 gulden. Hammerstein had kennelijk het een en ander verrekend. Dat hij nog geld tegoed heeft van het duo Lampie en of Rommy is aannemelijk, maar het is in strijd met alle regels om dit van een derden rekening te plukken. Rommy: “Dat is hartstikke illegaal!”
In een fax rept Hammerstein inderdaad van drie ton. “Uiteraard blijft van kracht dat het bedrag van 300.000 gulden als overeengekomen tussen partijen aan de heer Rommy wordt uitbetaald door overmaking op mijn derden rekening.” Revu beschikt ook over een kopie van het bankafschrift van 12 augustus 1999 van mevrouw Lampie met het bedrag van 250.000 gulden.
Collega advocaten laten zich niet graag openlijk uit over confrère Hammerstein. Het is een man, die op het randje loopt, en er soms overheen gaat, is een veel gehoorde kwalificatie. Over het algemeen is er weinig waardering voor de actie van Hammerstein – samen met Spong – in de zaken tégen Nina Brink en WorldOnline en vóór de LPF. Erg veel succes heeft hij er ook niet mee. In de zaak tegen Nina Brink beschuldigde een confrère hem van het “schaamteloos overkalken” van een vertrouwelijk toegezonden concept dagvaarding en werd hij ook al door het Hof van Discipline op de vingers getikt. De meest recente zaak, waarin hij minister Hilbrand Nawijn bijstond in een klacht tegen dagblad De Telegraaf, verloor hij en in het rapport van de commissie Van den Haak, over de beveiliging van Pim Fortuyn, kreeg hij ook een veeg uit de pan. Het ging over het onderzoek naar het zogenaamde taart incident. Uit het rapport: “Wel vindt de commissie het jammer, dat het tempo afgeremd werd, doordat beeldmateriaal van LPF lid Hammerstein “om een duistere reden” niet bij de Haagse politie belandde.” Het roept voor de zoveelste keer een beeld op van slordigheid en nalatigheid.
Is er een verklaring voor waarom een gewezen topadvocaat zoveel risico’s neemt? Een betrokkene van een van de vastgoedtransacties: “Eigenlijk is het zielig. Het is het gedrag, dat je ziet bij mensen, die niks te verliezen hebben. Ik denk, dat Oscar Hammerstein een erg eenzame man is.”

Nieuwe Revu heeft Oscar Hammerstein in de gelegenheid gesteld om op dit artikel te reageren. Hij heeft hiervan geen gebruik gemaakt.

Nieuwe Revu, datum onbekend

https://revu.nl/

https://robscholtemuseum.nl/?s=Dani%C3%ABl+Groen
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koos+Dalstra
https://robscholtemuseum.nl/?s=John+Studulski
https://robscholtemuseum.nl/?s=Paul+Blanca
https://robscholtemuseum.nl/?s=Peter+Klashorst
https://robscholtemuseum.nl/?s=Jaap+Holtzapffel
https://robscholtemuseum.nl/?s=Oscar+Hammerstein
https://robscholtemuseum.nl/?s=Eef+Hoos

Dit delen: