Hans Vogel – De dood van een mooi vak

Dat de wetenschap in Nederland ten grave is gedragen, is misschien nog niet tot iedereen doorgedrongen. Het geldt in het algemeen voor de wetenschap en het academisch leven overal in het “Westen.” De zogenaamde klimaatwetenschap hangt aan elkaar van de leugens, halve waarheden, verdraaiingen en oplichterij, maar vormt niettemin het uitgangspunt voor overheidsbeleid. De medische wetenschap wordt sinds jaar en dag gegijzeld door de farma maffia, de grote farmaceutische bedrijven, zoals GSK en Novartis, die de bevolking vergiftigen en zich verrijken over de rug van de argeloze en machteloze consument.

In Nederland heeft het hoogste wetenschappelijke orgaan, de KNAW (Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen) onlangs de wetenschap officieel dood verklaard: niemand hoeft meer verantwoording af te leggen door middel van ordentelijke bronvermelding. Ook is het niet meer nodig om andere dan de eigen standpunten te vermelden. Daarmee zijn twee hoekstenen van de wetenschap, zoals die al sinds mensenheugenis gelden, afgeschaft. Wie goed om zich heen kijkt, kan zien hoe achter elkaar de ene na de andere discipline het loodje legt.

Het is dus niet zo verwonderlijk, dat recent weer een onderdeel van de wetenschap in Nederland een stille dood is gestorven. Het gaat hier om de zogenaamde Latijns Amerika studies, een multidisciplinair vakgebied, dat zich, zoals de naam aangeeft, richt op de bestudering van Latijns-Amerika. Ooit kon dit vak zich verheugen in een warme belangstelling, vooral van de jeugd met een zeker politiek of religieus engagement. Wie dat vak ging studeren deed dat uit oprechte, niet zelden romantische belangstelling en vaak zelfs uit “passie.” Velen identificeerden zich heel nadrukkelijk met de talrijke onderdrukte en uitgebuite groepen in Latijns Amerika, zoals indianen, zwarten, arbeiders, en vooral de arme boeren. Al die Nederlandse jongens en meisjes stonden te popelen om “veldonderzoek” te doen. Was het niet te midden van de Indiaanse keuterboertjes in Bolivia, dan wel onder de zwarte marktvrouwen in Cartagena, of de tabaksboeren of suikerriet arbeiders in Santo Domingo. Uiteraard om misschien ook een beetje aan den lijve te kunnen ervaren hoe het was om onderdrukt te worden, brrrr. Terug in Nederland werden die geëngageerde jongens en meisjes enthousiaste ambassadeurs voor de verdrukten en vertrapten in Latijns Amerika. Velen probeerden bij de NOVIB en andere soortgelijke clubjes aan de slag te geraken.

Bijna unaniem bekeken al die betrokken jongens en meisjes de VS met een kritische blik. Daar was een beetje lef voor nodig, want voor hun ouders waren de VS boven alle kritiek verheven, omdat ze Nederland in 1945 hadden “bevrijd.” Maar in Latijns Amerika speelden de VS sinds jaar en dag een minder fraaie rol. In de afgelopen twee eeuwen hebben de VS miljoenen hectaren Latijns Amerikaans grondgebied geannexeerd, honderdduizenden Latijns Amerikanen over de kling gejaagd, verminkt, mishandeld, beroofd, en voor miljarden dollars gestolen. Massamoorden door VS militairen, zoals in Haïti, Santo Domingo, Mexico en Panama waren en zijn bijna de gewoonste zaak van de wereld. Hele landstreken zijn verziekt of verwoest ten behoeve van monoculturen (zoals bananen in Honduras). Kortom, de lijst van VS wandaden in Latijns Amerika is bepaald niet kort.

Na de val van de Berlijnse Muur en de ineenstorting van het “reëel bestaande socialisme” leek het er even op, dat de VS zich fatsoenlijker zouden gaan gedragen in Latijns Amerika. Maar die verwachting is niet uitgekomen. De recente gebeurtenissen in Venezuela zijn daarvan het bewijs. Al zo’n twintig jaar is het regime in Washington verbolgen over de gang van zaken in Venezuela, dat ooit zo keurig aan de leiband liep. Eerst Hugo Chávez en na diens dood in 2013 Nicolás Maduro gingen hun eigen weg en knoopten nauwe banden aan met juist die landen, die de VS als hun ergste vijanden beschouwen: Rusland, China en Iran. Er was een tijd, dat de VS gewoon een afdeling militairen erop uit stuurden om een onwelgevallige politicus in Latijns Amerika af te zetten en een ander in zijn plaats aan te stellen. Voor het laatst gebeurde dat in 1989/1990, toen Manuel Noriega in Panama werd afgezet en gevankelijk afgevoerd naar een gevangeniscel in de VS. Soms werd ook gekozen voor een militaire staatsgreep. Dat gebeurde bijvoorbeeld in 1976, toen de VS in Argentinië generaal Videla aanstelden als dictator. De laatste jaren is het arsenaal uitgebreid met iets minder grove methodes, waarbij de zogenaamde soft power een centrale rol is toebedeeld. Hierbij worden NGO’s en vijfde colonnes van collaborateurs (lokale oppositionele politici, zakenlieden, etc.) ingezet om het beoogde doel te bereiken, namelijk regime change, zoals dat tegenwoordig met een bijna klinische term wordt aangeduid. Op die manier ontdeden de VS zich van ongewenste politici in Honduras (President Manuel Zelaya, 2009 via een staatsgreep door het leger in opdracht van het Hondurese hooggerechtshof), Paraguay (President Fernando Lugo, afgezet via een impeachment procedure, 2012) en Brazilië (President Dilma Rousseff, eveneens via een door de VS gedirigeerde impeachment in 2016).

In Venezuela lukte het echter maar niet om via de soft power Chávez of Maduro af te zetten, en omdat de andere twee manieren (het zenden van een interventiemacht of een door het Pentagon en het State Department aangestuurde militaire staatsgreep) ook onmogelijk waren, werd gekozen voor een staatsgreep via een stroman. Aldus werd eerst Juan Guaidó met behulp van beproefde marketing trucs gecreëerd (gelijk in Nederland bijvoorbeeld Jesse Klaver). Bijgestaan door een legertje VS “adviseurs” en aangestuurd door bevelen vanuit Washington, riep deze zich vervolgens uit tot president, en werd terstond erkend door zijn bazen in Washington en hun satrapen in Latijns Amerika.

Thierry Meyssan schreef onlangs een analyse van de algehele strategische situatie in het Caraïbisch Gebied, waarbij hij de stelling poneerde, dat de VS erop uit zijn de staat te vernietigen in die landen, waar belangrijke grondstoffen worden geproduceerd, zoals Venezuela met zijn reusachtige olievoorraden. Ditzelfde doel streven de VS al geruime tijd na in het Nabije Oosten, waar in Irak (2003) en Libië (2011) de staat met succes is vernietigd. In Syrië is de opzet niet geslaagd, als gevolg van de steun, die de wettige regering van Rusland mocht ontvangen.

Gezien de machtsstrijd, die nu aan de gang is tussen de VS aan de ene, en Rusland en China aan de andere kant, is het heel wel mogelijk, dat Meyssan het bij het rechte eind heeft. In ieder geval lopen de omvangrijke investeringen, die de Russen en de Chinezen de afgelopen jaren in Venezuela hebben gedaan, nu gevaar. De situatie, die de VS nu hebben gecreëerd in Venezuela, duidt er tevens op, dat de zogenaamde Monroe leer (1823), waarmee de VS elke niet Amerikaanse mogendheid, behalve Engeland, de toegang tot Latijns Amerika ontzeggen, nog altijd springlevend is.

Barbara Hogenboom

Barbara Hogenboom

Michiel Baud

Michiel Baud

Kees Koonings

Kees Koonings

Dr. Annelou Ypeij van het CEDLA in Amsterdam

Dr. Annelou Ypeij van het CEDLA in Amsterdam

Professor Patricio Silva van de Universiteit Leiden

Professor Patricio Silva van de Universiteit Leiden

Ik benaderde enkele toonaangevende Nederlandse Latijns Amerika deskundigen met een verzoek om commentaar inzake de crisis in Venezuela, dat ook nog eens officieel een buurland is van het Koninkrijk der Nederlanden, omdat het grenst aan Curacao, Aruba en Bonaire. Ik richtte mij tot de professoren Barbara Hogenboom, Michiel Baud, Kees Koonings, en dr. Annelou Ypeij van het CEDLA in Amsterdam, professor Patricio Silva van de Universiteit Leiden en professor Ton Robben van de Universiteit Utrecht. In het kader van de internationale transparantie en aangezien het Engels nu de officiële taal is van academisch Nederland, stelde ik de vraag in het Engels: “Given your central position as leading Latin Americanist scholars in the Netherlands and the responsibility this entails of enlightening the Dutch public, I would very much appreciate if not a succinct analysis of Venezuelan events, then at least an indication as to along which lines a sound interpretation ought to be made, as well as your reaction to Meyssan’s analysis.” Silva heeft zich nog in een studium generale eind 2018 kritisch geuit ten opzichte van Chávez en Maduro en dus impliciet positief over de politiek van de VS en zijn vazallen, waaronder ook Nederland. Baud en Konings hebben nergens op gereageerd, de anderen zeiden zich van commentaar te onthouden, omdat ze op andere terreinen dan Venezuela zijn gespecialiseerd.

Niettemin is en blijft het wonderlijk dat tot op heden nog geen enkele Nederlandse “regime-intellectueel” zich heeft uitgelaten over de recente crisis in Venezuela. Die crisis biedt toch een prachtige kans (en die zijn schaars!) om het eigen vakgebied te promoten. Bij nader inzien is het misschien toch niet zo verwonderlijk. Nederland heeft weliswaar geen propagandaministerie, zoals bijvoorbeeld Nazi Duitsland, en vermoedelijk is er in het land van de middelmatigheid ook niemand te vinden met de capaciteiten van Joseph Goebbels. Maar sinds de jaren 1990 is Nederland wel een fascistische staat. In het fascisme is er geen politiek leven en geen openbaar politiek debat; de staat functioneert geheel en al ten dienste van het bedrijfsleven en de banken; de burger wordt gemuilkorfd, bespied en geterroriseerd.

Kunstenaars, artiesten, schrijvers, journalisten en academici mogen uitsluitend schrijven, zeggen, onderzoeken, spelen, filmen en schilderen wat nauwkeurig is vastgelegd en toegestaan. Met andere woorden, onder het fascisme zijn ook universitaire academici niet veel meer dan collaborateurs met een verwerpelijk regime. Toch jammer van dat idealisme van destijds, toen Latijns-Amerika nog hoog in het vaandel stond van geëngageerde jongens en meisjes.

Revolutionair Online, 31 januari 2019

https://revolutionaironline.com/de-total-collapse-van-de-wetenschap-zes-professoren-door-collega-gevraagd-om-analyse-over-venezuela-niemand-durft-te-antwoorden/

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Hans+Vogel
https://robscholtemuseum.nl/?s=universiteit
https://robscholtemuseum.nl/?s=Venezuela