Frietlucht van de Jutter van het Jaar

Open brief aan mevrouw Saskia van Kuik Waarde Dame,

Per toeval las ik uw walgelijk stuk over de gebakken lucht van BN-ers én het Rob Scholte Museum.

Jan Wolkers zei me ooit talrijke keren nadat ik voor HUMO (een Belgisch blaadje, u wellicht onbekend, het haalde in die tijd ‘maar’ 300 000 exemplaren) ging interviewen: ‘Logeer nooit in Den Helder! Dat is een stad van domoren, geslachtsziekten en militairen. Absoluut te mijden’. Voor mijn Jan Hoet boek (aangezien ik aanneem dat uw kennis over de internationale kunst nihil is, voeg ik hierbij dat Hoet een kunstcurator was met wereldfaam (u kunt hem best eens googlen)) wou ik per se de kunstenaar Rob Scholte spreken.

Verdamd!

Hij woonde in Den Helder! Hoe mal kan het gaan met kunstenaars. Ik woon momenteel in Gent en ’s ochtends vroeg nam ik de trein naar uw zeer geliefde stad.

Zelfs tijdens mijn langdurig verblijf in Brazilië heb ik nooit zo’n barre tocht meegemaakt. Iemand had zich voor een trein gegooid, we werden met een bus in een niemandsland gedeporteerd en ik kon dan voor 350 euro een taxi nemen naar een groezelig, duur hotelletje waar de stamgasten me begroetten met: ‘Ha, een dom Belgje: BIER! BIER! BIER! Jij geeft een rondje!’

Barbaren heb je overal, maar die stoere binken deden echt hun best naar het koningschap van de Barbaren. Met twee flesjes spa gaf ik ze nog een sneer. Eentje wou me te lijf gaan. Maar dat vond de baas van de keet toch iets te gortig.

Slecht geslapen, erbarmelijk ontbijt, knoestige taxichauffeur bracht me naar Rob Scholte.

Hoe drassig en boertig Den Helder na mijn korte ervaring was, hoe warm, intelligent en enthousiasmerend was het contact met Rob Scholte en zijn fantastische familie.

En dan had ik nog niet eens het fenomenale museum gezien.

Rob Scholte sprak zeer gedreven, dat museum zou Den Helder weer op de landkaart zetten, en niet alleen op die van Nederland.

Wie beschrijft mijn verbazing dat ik enkele weken later van diezelfde gepassioneerde Rob Scholte vernam dat het stadsbestuur….dwars lag!

En niet zomaar een beetje. In het begin begreep ik weinig van dat politieke infantiele spel, maar ik volharde, probeerde zoveel mogelijk zittingen van jullie bestuurders te volgen, worstelde me door allerlei oersaaie documenten, probeerde aan hoor en wederhoor te doen en wat moet ik vandaag 22/04/2015 vaststellen? Dat is dat Den Helder –elke partij heeft as op hun hoofd!- het de wereldvermaarde kunstenaar Rob Scholte totaal onmogelijk maakt om JULLIE zomaar gratis een prachtig museum te schenken.

U, Juttertje van het jaar 2014, meent dan nog keihard te moeten natrappen.

Niet alleen BN-ers hebben getekend maar ook Belgen, Amerikanen, etc. Maar na het doldrieste verhaal van meer dan twee jaar Scholte versus Den Helder heb ik begrepen dat de inwoners en vooral de fans van je lilliputtersstadje niet verder kijken dan dichtgetimmerde oogkleppen.

Het is niet netjes, het hoort niet, maar ik doe het toch, u aanvallen op uw uiterlijk: U lijkt op mijn buurvrouw de frietmadame. Alleen verkoopt zij minder gebakken lucht! En vooral veel betere frieten! Zij doet zeer nuttige dingen, u trapt in het wild omdat u een lullig ereteken van de stad Den Helder hebt gekregen. Omschrijven we dat niet als ‘incest’? En komen daar geen lelijke kindjes van???

Hoezee! Leve de engheid van Den Helder! Jan Wolkers had gelijk: overal wil je leven of sterven maar nooit in Den Helder.

Jan Haerynck, auteur.