Fred van der Wal – TOEN ZE DE BMW VAN ROB SCHOLTE OPBLIEZEN…

FRAGMENT UIT ‘EEN ZWARTE BLADZIJDE’:

Ik wil niet discrimineren, want ik vind het echt prachtmensen, die fluwe- len panters uit Suriname, maar het zijn toch niet de allerslimste.
Dat bleek wel toen ze jaren later de BMW van kunstschilder Rob Scholte abusievelijk opbliezen terwijl ze de auto van advocaat Hammerstein moesten hebben.
Ze hadden zich in een letter van het nummerbord vergist, dat heeft Scholte toen zijn onderbenen, lul en ballen gekost, plus de in aanbouw zijnde baby bij zijn bisexuele vriendin Mickey, die is toen op wijven over ge-stapt omdat ’t meer in de mode was volgens de glossies en als ik dat iemand niet gun dan is het Scholte wel.

Na hasj, valium, mescaline, LSD en opium ben ik voor de broodnodige afwisseling toen pep gaan dealen.
Mijn klanten kwamen zelfs uit Leeuwarden. Een zo’n halve zool beweer- de Bennie B., de kickbokser, die toen in een olievat is gedumpt, te kennen en nog tegen hem in de ring had gestaan, maar ik weet zeker dat het bluf is, die gozer had een dikke pens en kromme poten, zat aan de speed, die sloeg geen deuk in een pakje boterzachte halvarine.
Hij had tegen de grootste amateur van een Friese kickboksclub nog niks gemaakt en ik kan het als ex-karateka weten.

Ik kende een collega dealer die zich had laten inschrijven bij de kamer van koophandel als groothandelaar in chemicaliën en medische appara tuur. Onder die vlag leverde hij grondstoffen voor gifgas aan Irak, daar werd hij slapend rijk aan.
Later bleek hij ook nog informant voor de BVD, zodat hij ongestoord zijn gang kon gaan zo lang hij inlichtingen gaf over zijn klanten.
Hij kocht als bijhandel bij Brocades NV honderden kilos pervetine, am fetamine, meprobamaat, diazepan, oxazepam en dolfirantabletten, zoge naamd om dat uit te voeren naar derde wereldlanden, want in Nederland vragen ze voor de zekerheid wel even wat je met die grote voorraad van plan bent.
Je moet je handel kunnen verantwoorden, dat spreekt bijna vanzelf in een land dat helemaal paranoïde is wat drugs betreft.
Het werd dan bij de douane aangeboden met de juiste formulieren, alles ging officieel, en die man heette van zijn achternaam Knevel, misschien was hij wel familie van die gereformeerde glimpieper van de EO, en die speelde het spelletje helemaal mee, want hij had geld nodig omdat zijn verloofde Moniekje uit Haarlem met haar dubbel F cups nogal hoge eisen stelde voor hij bij haar in mocht.
Ze wilde op haar zesenvijftigste met een witte Mercedes worden opge haald, voordat er geneukt werd, van dat soort flauwekul die je in de Boe ketreeks leest.
Nou, daar hoef je bij mij niet mee aan te komen! Sommige vrouwen wor den nooit volwassen, anderen laten zich op een flatje in een achterstands wijk door een gehuwde huisarts een kind en een oor aan naaien en kiezen als mafkut volgens de zeventiger jaren mode voor het BOM moeder schap, daar heb ik grote minachting voor. Hobbies van los geslagen femi nistische linksgekkies.

Die douane ambtenaar leverde dan alle stempels en hij kreeg daarna zijn kluit, waarmee hij zijn lul kermis kon laten vieren in de openbaar toe gankelijke lust grot van Moniekje, want die was er niet vies van als bij standsvrouwtje van en feestje en had overal zo haar vriendjes zitten voor haar bijverdiensten in Kennemerland.
Een Haarlemse advocaat is daar financieel nog aan ten onder gegaan, die heeft zich na de mislukte relatie dood gedronken.
Iedereen is per slot van rekening te koop, dat is geen wereldnieuws.
Die meneer Knevel zorgde er dan verder wel voor dat het spul niet de grens over ging dat werd ergens in een container zo lang bewaard, want als het wel de grens over ging zou meneer Knevel eindigen met zijn voeten in een teil snel hardend cement om de vissen te leren zwemmen op de bodem van het Amsterdam Rijn kanaal tussen de uitgebrande auto wrakken, daar zijn heel wat probleemgevallen door de drugsmaffia ge dumpt.
Ze mochten als slachtoffer altijd een laatste sigaret roken van het merk Lucky Strike of Golden Fiction, heel toepasselijke merken voor losers, misfits en sukkels.
In de loods waar ze opgesloten waren was die sigarte een symbolische afscheidsgroet aan de achterblijvers schrijven voor we ze in de achterbak van een bestel auto kwakten, dat ging niet echt zachtzinnig, waar om zou je ook zo’n voddenbaal nog met respect behandelen, het waren verraders, ze hadden hun recht op respect en leven verspeeld.
We namen altijd het zekere voor het onzekere dus ze werden goed inge pakt. Er was geen ontsnappen aan mogelijk, daar zorgden we wel voor. Ze waren altijd met de handen op de rug geboeid, de enkels met kettingen aan elkaar verbonden, geblinddoekt en hadden een mondknevel in voor het ge val ze wilden gaan bijten of krijsen op het moment suprème en twee of drie man ze met een één-twee-drie in Gotsnaam het water in jonasten. En weigerden ze hun bek open te doen voor de mondknevel dan sloegen Ber tus Stijgerpijp, Tinus Tussengas en Rokus Beerput wel even met een chroomstalen boksbeugel de voortanden van het slachtoffer er uit om plaats te maken en hun lippen aan flarden, met een nijptang knepen we hun tong af omdat ze tegen de politie hadden gelekt, dan wilden ze echt wel daarna hun zuigmondje wijd open doen. Voor de lol stampten we er dan een rode biljartbal naar binnen, dan bleef het mondje lekker open staan als bij een sex pop van Christine LeDuc en verzegelden die bek met ducktape die om het hoofd werd gewonden.
Zo nu en dan knepen we even de neus dicht van de gefolterde tot hij paars begon aan te lopen. Als je iemand het leven uithelpt moet je het goed doen.
Dat in de plomp dumpen moesten minstens twee of drie mannen samen doen, want door die teil cement was het behoorlijk zwaar tillen geblazen. Daar vroegen we meestal een paar serieuze jongens uit de bouw voor.
Stijgerbouwers of betonvlechters met een IQ van 80 recruteerden de bazen meestal, die hadden sterke jatten en geen morele bezwaren.
Ze kregen een paar ruggen en waren dan ook weer blij. Geklofte jongens van de gestampte pot konden bij ons altijd aan de slag als incasseerder of executeur.
Gereformeerde zemelaars met gewetensbezwaren kwamen er niet aan te pas.
Die grondstoffen bleven dan wel in Nederland, maar daar kon je nog niet veel mee, want die junkies wilden het in de vorm van pillen of ampullen, dat vonden ze lekker hip staan dan konden ze het in een chique doosje be waren om mee op te scheppen.
Er was een ontzettend grote vraag naar pillen plotseling op de markt, dus ik moest leveren en snel ook, anders verlies je je geloofwaardigheid in de sien.

(wordt vervolgd)

maart 19, 2015

https://fredvanderwal.wordpress.com/2015/03/19/toen-ze-de-bmw-van-rob-scholte-opbliezen/