Fred van der Wal – “De vijand van Hollandse kunstenaars heet nog altijd de Leeuwarder Courant!”

Rond de tafel van de super softe Pieter en Ginny Weekhout, sophisticated galeriehouders te Langezwaag – of all places – zitten die gedenkwaardige zondagmiddag in februari 2001 kunstschilders Epko Cordel, Piet Deunhouwer, Fred van der Wal met zijn echtgenote en het glimmende echtpaar Weekhout geschaard. Hier wordt nog eens beleid gemaakt onder het genot van glazen goede wijn en de laatste artistieke roddel uit het benepen Friese incestueuze onbenullige beeldend kunstenaars circuit geventileerd!
Lach salvo’s vanwege de strapatsen van die oerdomme gesubsidieerde Friese kunstenaars weerkaatsen met de regelmaat van de klok die verstilde zondagmiddag tegen de wit gestucte muren van de kapitale villa, kreunend onder een top hypotheek en een lek dak.
Zo vinden ware vrinden en andere aan elkaar verknochte artistieke billen maten en bloed gabbers van het eerste uur malkander eenstemmig en verbroedert de rode, zware, schappelijk geprijsde Aldi wijn (Vin du Chagrin du Pays de Migraine) oneindig veel meer, dan menig buitenstaander voor wenselijk houdt en worden banden voor het leven gesmeed als het ijzer heet is en het vuurtje hoog opgestookt!
Dit gaat verder dan de meest geraffineerde Japanse seks juwelen bondage technieken!
De kluisters?
Zo vast als een huis!
Fred van der Wal laat de aanwezigen een email van de kunst redactie van de Leeuwarder Courant zien, waarin zij hem dood wensen en aan zijn doodsbed zullen komen met de messen geslepen.
Ex Amsterdammer Fred van der Wal, even koel en relaxed als altijd, zegt: “Ach, het zijn en blijven een stelletje boerenlullen, die kinkels van de Leeuwarder Courant.
Die beroepswerkeloze tekenlerares Johanna Schuurman, dat mormel, schrijft van die kut stukkies, omdat ze zelf abstract schildert en nergens kan ten toon stellen met d’r vullis behalve in d’r wrakke schuur, daar in Moddergat.
Ik moet haar toch eens bezoeken, zo ’s nachts om een uur of vier vanwege die lik me kut stukkies, dan kunnen we samen een keil achter over slaan en filosoferen over Slaven en Meesters, nadat ik haar neukte, die bleekscheet onder tafel heb gedronken en komt alles uiteindelijk toch nog goed, zo lang ze d’r ei gele zeil jopper, d’r oliejas en die toffe zuidwester maar op houdt, want dáár ben ik niet van gediend als goed gelovig gristen mens!
Al die Friese artistieke smeerlapperij! Wat zullen we nou beleven?”
Ginny Weekhout:
“Nou, nou, nou; lik me kut stukkies! Gristen mens!
Dat zou je niet zeggen als je jou hoort vuilbekken! Zo kan ie wel weer!
Wij zijn niet zo aan die taal gewend als gristen democraten!”
Fred van der Wal:
“Heb je dan liever lik me pik stukkies? Alles went! Laten we elkaar geen mietje noemen!
Hangen aan je ballen! Andermans lul in je strot!
Ik heb alles gedaan om rond te komen in mijn Parijse jaren, toen ik met Remco C. de hele dag Buk shag rookte.
Puike remedie tegen de honger!
’s Avonds bulkte je van de pijn in je rug van het bukken om plat gelopen natte sigaretten peuken van de straat te schrapen en er nieuwe sigaretten van te rollen in uitgescheurde blaadjes van een dun druk zak Bijbel, dus van daar! Rookte prima, behalve die hart verscheurende hoest, die je de hele nacht wakker hield, maar voor de rest… ik ging ook regelmatig mee met een belegen ranzige flikker, die moest ik drie keer in zijn bek spugen – van die flinke, gele kwatten met groene pit – en dan kwam ie klaar, daar werd ie bloedgeil van en dan moest en zou ie me afrukken. Ach, je wilt niet kinderachtig wezen en hij betaalde er goed voor, dus wat niet weet wat niet deert!
Op de lange duur sta je er blanco tegen over!
Je krijgt een hele nieuwe set van psycho seksjuwelen responsie maatstaven.
Als je het maar lang genoeg doet, you know, ga je er nog van genieten ook!
Met leer meer sfeer en pijn is fijn!
Het gaat om uithoudingsvermogen in kunstenaarsland!
Vraag maar aan die verzuurde Johanna Schuurmans in d’r goedkope kut spijkerbroek!
Ik zou nog niet de beha van Johanna willen zijn, laat staan d’r tampon!”
Piet Deunhouwer merkt snedig op:
“Ik noem haar altijd Johanna Schuurpapier, hihihi!”
Fred van der Wal:
“Daar zou ik niet graag tegen op staan schuren!
Al zou ik geld toe krijgen! Schaamhaar schuurspons! Nee,het is helemaal geen type om in de keuken tegen het aanrecht op te neuken!
Door niemand niet! Schuurspons, schuurpoes of scheurspons; het kan me allemaal gestolen worden!
Ik lees liever een goed boek!
Alleen op de wereld of Jody en het hertenjong, alhoewel ik niet zo in bestialiteiten ben geïnteresseerd.
Ik stop me lul liever niet in een paarden hol!
Een koe, zelfs als waarheid, is heeft niets van mij te vrezen!”
Pieter Weekhout, op uiterst bekakte toon:
“Rustig maar, Fred!
Dat hoeft ook helemaal niet, want waar geschuurd wordt, vallen spaanders!”
Fred van der Wal:
“Waar gehakt wordt, vallen spaanders en ik zou gehakt gedraaid van het grijpspek van Johanna niet eens lusten!
Wel wil ik haar tegen adequate betaling bij d’r achterpoten in een leren slipje tegen het plafond optakelen, want dat schijnt tot haar verbeelding te spreken.
Ze heeft het steeds weer over S.M., als ik haar tegen kom.
Ik ben helemaal niet van de S.M., maar toch daagt ze me uit tot interactie, dat stoutertje!
Ze wordt van die twee veelzeggende letters een beetje draaierig op d’r natte plastieken kantoorstoel, schijnt het!
Ik vind het o zó genant!
S.M. is alleen voor fijnproevers, zegt men.
Niet voor agrarische recht op en neer hopla neukers! Het schijnt zwaar in de mode te zijn onder semi intellektuwelen, heb ik ergens gehoord.
Of gelezen in de Viva!
Laatst zag ik nog een vrij gemaakt gereformeerde dominee, omgekeerd onderste boven met zijn achterpoten wijd uiteen gespreid, naakt aan een kruis hangen met een stijve kerkkaars, die er niet om loog.
Hij had de tijd van zijn leven!
Moest je hem horen jodelen en kraaien!
Psalm 124!
Zo’n man heeft na afloop een stuk ervaringswetenschap, waar hij in zijn kerk weer jaren mee vooruit kan vanaf de kansel!
Ach, wat; die Friezinnen! Heet in de mond, maar koud in de kont!
Ze kunnen d’r toch helemaal niks van, daarom heeft het COC zoveel leden!
Die teven! Droog neukers voor in de droogkuis!
Ze hebben praatjes voor tien en schedebabbels bij de vleet, maar iets klaar maken in bed, behalve de patatten met pikkels, gaat ze slecht af tussen de klamme lappen.”
Epko Cordel:
“Ik zet mijn auto van tachtig mille altijd eerst even weg als Johanna naar mijn tentoonstelling komt in haar tweedehands Fiatje, anders krijg ik gegarandeerd een slecht stuk in de krant!
Die redactie leden van de Leeuwarder Courant leven nog in de zeventiger jaren met hun salon socialistische ideetjes, die vinden dat een kunstenaar geen galerie aan huis mag hebben en niks moet verdienen.
Die hangen nog steeds het communistje uit met hun achterlijke steuntrekkers mentaliteit!”
Fred van der Wal:
“Die galeriehouders zijn de grootste oplichters en uitvreters die er rond lopen!
Wij kunstenaars moeten die galeries gaan boycotten door allemaal zelf een galerie aan huis te houden!
En die kunst journalistjes zijn van huis uit gefrustreerd tot op het bot, anders wordt je geen inktkoelie of ku(ns)t knecht op een provinciale redactie.
Die Sikke Doele – daar krijg ik een sik van – heeft zelf op de Rietveld Academie gezeten en zijn grootste artistieke stunt in Amsterdam was, dat hij met zijn grauwe pokdalige lazarusse kanker kut kunstkop vanuit het raam van zijn zolderkamer in de dakgoot heeft staan pissen en daarna is ie jankend weer terug naar Friesland afgetrokken, omdat hij wist dat hij niet genoeg talent had.
Als zo’n Friese artiest succes zegt te hebben, woont ie hooguit in een huur huisie en schaft ie een tweedehands Fiat Panda aan en gaat op vakantie naar Vlieland of Schiermonnikoog.
Drie dagen met kerstmis!
Net als die Jan Jurk de Vries uit Firdgum, die volgens zijn alcoholische billen maat, een rebbelende beroepswerkeloze biseksjuwelen ex trein kellner, zo graag in een jurk rond loopt.
Niet dat het mij wat kan schelen, hoor; ik ben nu eenmaal erg tolerant, wat de seks betreft ,zo lang het maar ver van mijn bed blijft!
Een echte libertijn!
Een jurk is een ideale dracht, ook voor mannen, zo lekker zwierig rond de knietjes bij windkracht twaalf.
Voorkomt lul broei, maar je moet er wel nylons, een jarretelgordel, een nerveus gesneden tangaslipje met een leren reet veter en een spannende bustehouder bij dragen, anders ben je niet geloofwaardig en is het toch echt geen gezicht voor de buren. Krijg je gelul in de buurt en er wordt al zo veel geluld. Mijn stiekeme, hypocriete geloofsgenootjes van de E.O. denken er jammer genoeg heel anders over.
Ze weten niet, wat ze missen!
Zijn heel wat preutser aan gelegd dan ik, al hoewel ze elkaar altijd staan af te lebberen als je ze tegen komt en een ouderling van de vrije baptisten, naar men zegt ,als vrijetijdsliefhebberij zijn dochters plat neukt. Walgelijk gewoon!
Ik ben er zó op tegen!
Het lijkt godverdegodver Sodom en Gonorrhoe wel!
Hoe gristullukker, hoe geiler, daar kan ik over mee praten.
Daar kun je als artist je voordeel mee doen zo lang als het duurt! Vraag maar aan die schoolfrik Els D. met dat lullige zoontje Jeroen Snel, die griffermeerde dorpsomroeper van Twee vandaag!
Je zult zo’n tiepe in je maag of je baarmoeder gesplitst krijgen van ’s Heeren wegen!
Godtsalmeliefhebbe van uit den Hoge!”
Ina van der Wal:
“Els D. kennen we niet en willen we niet kennen!
Ter zake! Het is schandalig die email van de Leeuwarder Courant!
Karaktermoord!
Fascisme!”
Pieter Weekhout:
“Je moet er een zaak van maken! Het is ook echt schandalig!
Zoiets heb ik nog nooit mee gemaakt als dierenarts in ruste en ik heb met de meest exotische dieren gewerkt, zelfs met mensen!
Je hoort als schilder tot de beste van Nederland en dan overkomt je dit.
Wat zeg ik: de beste van Europa!”
Fred van der Wal:
“Daar kan ik mij helemaal bij aan sluiten!
De beste van de wereld! Waar het plafond van een Friese kunstenaar eindigt, daar begint mijn vloer, dat is mij al lang heel duidelijk en daar helpt geen lieve moedertje aan.
Het is hier toch allemaal anderhalve man en een paardenkop baardenkop!
Daarom wil ik ook niets met platteland collegaatjes van Christian Artists of Art Revisited te maken hebben.
Op een gegeven ogenblik heb ik in 1976 al die artistieke luiwammessen en parasieten de deur uit getrapt en daar heb ik nooit spijt van gehad.
En daarna ben ik jaren lang kyokushinkai karate gaan doen om ze met liefde het licht uit hun ogen te trappen als ze me te na komen.
Ik wil met elke Friesche kunstartiest een kooigevecht op leven en dood aan gaan.
Ik bijt eerst hun oren en neus d’r af, spuug dat uit en daarna ruk ik hun oogballen uit de kassen en trap ze de grond in!
Langzaam slopen die hap, dat geeft zo’n voldoening!
Ze zeggen, dat ik een gevaarlijke psychopaat ben, omdat ik sadistisch grijnzend hun ballen uit hun zak draai op zijn Japans, maar dat is in karate kringen dood normaal, de ijzeren zak greep in de vijfde pinan kata, dan hoor je ze jodelen in dat Friese dialect en om Us Mem gillen.
Japans grapje!
En toch is dat allemaal als ex Amsterdammer mijn voornaamste hobby uit humane overwegingen!
Zeker weten! Gotsam mekrake!”
Epko Cordel tegen Fred van der Wal:
“Ik vind je werk heel goed,maar als ik het tentoonstel in mijn galerie krijg ik iedereen tegen me, dat scheelt me omzet en dat kan ik niet hebben.
Henk Helmantel zegt hetzelfde!
De kunstredactie, de collega’s, mijn klanten; iedereen zal me dat kwalijk nemen als ik met jou in zee ga!
Dat weet ik zeker! En ik heb wel acht duizend gulden per maand nodig!
Of eigenlijk meer dan acht duizend!
We moeten je gewoon niet hier in het noorden!
We zijn dat allemaal niet gewend!”
Fred van der Wal:
“Vanuit jouw standpunt kan ik er begrip voor op brengen.
Kunstenaars zijn stuk voor stuk grote lafbekken en achterhaalde schijthuizen, dat is me al lang bekend, anders hadden ze wel een fatsoenlijk beroep gekozen!
Kruideniers!
Bruinwerkers!
Padvinders zijn gatvinders en dat is goed, daar steken ze wat van op die welpen! Wat?
Die elfde vinger!
In de eeltige knuist van de hopman!
En pompen of verzuipen, hè, dat spelletje kennen we wel.
Toch ben ik als artiest niet voor de volle honderd procent overtuigd voorstander van de pedofilie!
Knapen schenden is niet mijn sterkste punt.
Geil pompen daarentegen weer wel!
Gelukkig ben ik aardig op weg naar de miljonair status dankzij mijn beleggingen!
Dat schept me toch een onafhankelijke positie, laat ik je dat vertellen!
Ik heb zullie niet nodig!”
Pieter Weekhout:
“Die juffrouw Schuurman kwam de groepstentoonstelling hier bekijken en toen zegt ze plotseling totaal niet ter zake:
Neemt U eigenlijk wel deel aan het dorpsleven, anders kan ik toch echt geen goed stuk over Uw galerie schrijven!
Toen zei ik, nou, ik doe nogal mijn best met mijn galerie, dacht ik zo, iedereen kan er binnen komen, maar dat vond ze niet genoeg.
Ze wil, dat je als Hollander de dorpsclown uithangt, dan kunnen ze op je neer kijken en je uitlachen achter je rug om!”
Fred van der Wal:
“Of je ranzige lul uit je broek hangt en een potje gaat staan rukken!
Het toont aan wat voor boertjes die redacteuren van de Leeuwarder Courant zijn. Sikke Doele schijnt na zijn echtscheiding seksueel nogal gefrustreerd te zijn.
Hij kondigde in de krant aan dat hij zijn rijmpjes in vijfvoetige jamben op de natte slipjes van vrij gevochten dames op leeftijd gaat schrijven!
Ten a ladies poetry!
Een nieuwe stroming in vergrijzend Nederland.
Mag ik bedanken?
Gatverdegatver!
Wat moet ik met stront teringzooi?
Eigen roem stinkt, denkt die Sikke Doele en zijn vrindjes!
Stinken doen ze toch al!
De roem komt dan vanzelf, denken ze, maar ze denken verkeerd, omdat ze in Friesland blijven hangen!”
Ina van der Wal:
“Dat zullen me dan wel bepaald geen dames zijn, die hun rok omhoog doen voor die Sik van een Doele!
Friese boerenkinkels.
Verknipt!
Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding!”
Fred van der Wal:
“Diep fries friezen!
Ik heb schijt aan ze!
Kunnen me rug op en bij me buik er weer van af!
En dan dat vreselijke knauwerige dialect!
Zo ontzettend plat! De ellende begint al als je in de trein zit en boven Zwolle rijdt.
Dan hoor je weer die onbeschaafde rauwe, harde stemmen.
Volkomen onverstaanbaar!
Het is de taal van het varkenshok!
Normaal praten kunnen ze niet eens! En schilderen of schrijven al helemaal niet!
Sukkels!
Ik gruw er van!”
Pieter Weekhout:
“En toen bleef Johanna Schuurman voor het werk van Fred van der Wal staan en zei ze:
daar schrijf ik niet over, dat is helemaal niets!
Helemaal niets!
En toen zei ik; die gaat binnenkort bij mij tentoonstellen en toen klapte ze haar Hema notitieboekje dicht en werd vuurrood.
Ze zei schuimbekkend:
Gaat die hier tentoonstellen?
Dat kan toch niet?
Ze geloofde haar oren niet, omdat de Leeuwarder Courant het werk van Fred van der Wal overal boycot ,omdat hij ex Amsterdammer is, daar kunnen die Friezen niet tegen op en dat weten ze!
Ina van der Wal:
“Wie voor Fred van der Wal kiest, kiest niet voor de achterbuurt, maar voor Quality Street met het stoepje voor ieders huis schoon geveegd!”
Fred van der Wal:
“Kwolletie striet!
Hier sluit ik mij geheel bij aan.
Ik ben nog altijd de beste tekenaar van Europa en de beste portrettist van Friesland, maar ook ver daar buiten.
Sowieso!
Dat is boven elke discussie verheven!
Ik schilder realistisch zonder mij te beroepen op het Academisme, de Oude Meesters of het Verleden.
Een kunstenaarschap zonder precedenten!
Dat kun je niet zeggen van kommersjele slijmballen als die gereformeerde glimpieper die kitsch schilder Henk Helmantel of dat ondermaatse schele loensende mismaakte minkukeliaanse drankorgel Sjoerd de Vries.
Die Tom Mercuur is een ex visboer!
Nou,dan heb je toch gegeten en gedronken!
Wat moet die hufter met kunst?”
Ina van der Wal:
“Dat heb ik nou ook altijd gezegd!
Zie je nou wel! Hij heeft gelijk!
Hij heeft altijd vierkant gelijk!”
Pieter Weekhout:
“Friezen?
Het zijn brandstichters en messentrekkers!
Dat lees je elke week in de krant.
In Harlingen woont een malende kunstschilder die met iedereen rotsooi trapt.
Wilde een bom onder mijn galerie leggen.
Letterlijk!
Een echte vliegtuigen bom uit W.O. II!
Een duizend ponder! Nou,
dat zal me een klap geven!
Heel Langezwaag gaat de lucht in!
Dat kun je die mensen toch niet aan doen?
Hoe die d’r aan komt, mag Joost weten!
Zeker uit de dumpwinkel!”
Fred van der Wal:
“Hij weet niet eens, hoe hij aan een bom moet komen.
Ik heb genoeg vriendjes in de horeca in Leeuwarden en Nijmegen, via onze dochters en in de onderwereld van de harddrugs handel om aan Tsjechische handgranaten te komen.
Vooroorlogse kwaliteit!
Bijna te geef!
Een joetje per stuk!
Per gros tien procent korting.
Die versplinteren lekker in het zachte vlees van de onderbuik.
Rob Scholtes lul is daar indertijd inclusief zijn twee achterpoten en de foetus uit de buik van zijn vriendin ook mee weg geblazen.
Dat zijn geen echt leuke dingen voor de mensen!
Ik ben daar niet voor; vooral omdat ik Scholte een fantastisch schilder vind!
Iedereen weet wie de daders zijn.
Kan je een Scorpion machinepistool leveren voor nog geen rug per stuk. Inclusief de munitie.
Gloednieuw!
Leg je het hele bestand van de Fryske Kuttuerried met één roffel uit een magazijn mee om.
En als je het vuile werk zelf niet wilt doen, ken ik een paar Yugoslaven.
Voor weinig geld knappen ze alles voor je op, wat de Here Godt heeft verboden.
Als je het maar netjes vraagt en genoeg betaalt.
Een mensenleven kost minder dan zeven honderd gulden in die sien.
Een krats!
Ik heb een zwarte lijst van personen, die in aanmerking komen voor een Sonderbehandlung.
De zogenaamde Black List!
Ein Profi kennt kein Moral!
Er zullen en moeten doden vallen voor ze je serieus nemen in artistieke kringen.
Niemand komt er trouwens achter als je het allemaal handig aan pakt!
In Zuid Frankrijk schieten met de punt 44 met ex acteur Gijs in de bergen.
Als schietschijf een portret van Ad Melkert!
Ik vind dat die softe artistieke sien zich net als in Amsterdam moet profileren èn criminaliseren!
Een verbond aan gaan met de maffia, daar ben ik vierkant voor.
Kan heel profijtelijk uitpakken!
Die Friese kunstenaars zijn softe mietjes!
Als je in Amsterdam een slecht stuk in de krant kreeg, ging je zo iemand op zoeken met een paar jongens van de full contact karate club.
Sodemieterde je zo’n lul de behanger drie hoog het raam uit met zijn kop naar beneden.
Trapte hem of haar het kruis uit de broek en ’t trappenhuis af van elf hoog de WAO in.
Of je jonaste zo’n kolerelijer van een flatgebouw af of voor de sneltrein!
Kon de GGD na afloop met een theelepel het hersenweefel van de betontegels schrapen.
Ieder zijn vak!
Ken Douwe van den Bos van CP 86 goed! Z’n vriendin een zwartharige stoot met spijkerharde nippels, die door haar truitje branden en tepelhoven ter grootte van nikkelen jampot deksels (ze worden van de pot gerukt) is drie maanden bij ons in huis geweest!
De overburen dachten, dat we de hele dag met zijn drieën lagen te neuken.
Die Douwe van den Bos bemiddelt in mercenaries!
Huurlingen!
Keiharde jongens.
Silent killers!
Geen kunstzinnige mietjes.
Kaal geschoren tattoo psychos met zware gouden tepelringen van een ons het stuk en piercings door de glad geschoren schaamdelen.
Rijgen je lachend aan een bajonet of schieten je voor de lol als sniper de ballen uit de broek op twee kilometer afstand met een laser vizier geweer.
Da’s andere koffie dan thee, wad dhee!”
Pieter Weekhout:
“Ik ben als Volkskrantlezer, overtuigd dierenvriend en beroeps WAO’er natuurlijk wel tegen alle geweld.”
Fred van der Wal:
“Ik ben juist voor geweld.
Wie niet horen wil, moet maar voelen.
Sommige kunst redactie leden vinden een harde aanpak van d’r lui zullie d’r intiem nog lekker ook!
Die snakken naar martelen en moorden en koppelen pijnsensaties aan seksuele gevoelens!
Nou, daar kan Fred van der Wal als doorgewinterde kakelverse keiharde Leer Meester wel even voor zorgen, mits de begrafenispolis alle schade dekt.
Zo nu en dan wil ik echt stevig te keer gaan.
Loopt het totaal uit de hand!
De zweep er over!
Ten dode toe!
Op zijn minst!
Een ongeluk zit in een klein hoekje!
Die video “Ontmaagd door de S.S.” zegt U?
Prima rolprent!
Nou, dat werden allemaal prima wijven.
Keur Kanjers met de tieten op de juiste plaats!
Totaal getemd tot op het bot!
Kwamen heel goed terecht in het leven.
Allemaal directeursvrouwen!
Die kennen d’r plaats!
Het is zo fijn om mannen en vrouwen onder je handen te zien lijden! Dan weet je weer, waarvoor je leeft als kunstenaar!
Ze hebben geen idee met wie ze te maken hebben als ze met mij praten.
Wat achter die keurig nette facade allemaal schuil gaat.
Ze zouden raar staan te kijken als ik mijn mond open doe over die zwarte magie sessies in Amsterdam in de jaren ’70 waarbij doden vielen.
Sommigen stierven een langzame, pijnlijke dood van weken lang.
Mensen offers zijn echt niet helemaal uit de tijd. Die praktijk komt helemaal weer terug.
Het kan nog een vrolijke boel worden als het aan mij ligt!
Ik ga om met de grootste, gewetenloze drugshandelaren, die voor geen kleintje vervaard zijn.
Die bijten rücksichtslos eerst de punt van een sigaar af, spugen het kontje op de grond, gaan tegen je broekspijp aan staan pissen, waar je zelf bij staat en bijten daarna een stuk uit een bierglas en rippen daar je lijf vanaf je smoel tot je ballen mee open.
De lappen vlees hangen d’r bij als ze klaar zijn.
Ik weet, dat mijn telefoons dag en nacht worden afgeluisterd door de BVD en door ECHELON, maar deals lopen altijd weer via andere kanalen.
Ik heb geen geweten!
Leg iemand om voor een geeltje!
Zelfs een kruiszuster met een rood kruis en een pleegzuster bloedwijn broek aan of uit.
Moet je nog even mijn parabellum zien?
Een automaat!
Schiet je met één magazijn iemand het kruis uit zijn broek.
Ik richt altijd bij voorkeur op de geslachtsdelen.
Ik ledig altijd een heel magazijn als ik een liquidatie uitvoer, dat heb ik van de Mossad geleerd.
Minimaal elf, twaalf rounds lood pomp je d’r in, waarvan tenminste twee in d’r lui zullie d’r liezen, zodat de slagader leeg loopt, drie door het hart en de rest door hun kale kneiter.
Die geslachtsdelen, dat is voor sommigen onder ons wel een beetje een gevoelig punt, maar er zijn nu eenmaal sadisten en masochisten in het Rijk van de Grote Pijn!
Die vullen elkaar aan.
Ik gebruik zelf liever een Bowie mes met dubbele bloedgleuf als ik echt aan de gang ga en het karwei snel wil afmaken.
Heb ik de tijd, dan gebruik ik kleine, grafische snijmesjes voor het 237 sneden ritueel.
Moet je ze horen gillen als ik de repen vlees na elke snede eraf trek met een nagel tangetje. Mijn hele familie heeft bij de S.S. gediend.
Prima jongens!
Prachtkerels!
De enigen die zich tegen het communisme daadwerkelijk hebben verzet.
Ik tekende zelf in 1942 bij de S.S. Nog geen twee jaar, blond en toen nog piepjong.
Super arisch ook.
De lieveling van de Obersturmbahnführer!
Zat constant bij hem op schoot!
Voor op de stang!
De opleiding was keihard.
Daar werden echte mannen gemaakt.
En toen ze me als kampbewaker in Dachau aanstelden, kon ik natuurlijk samen met Aantjes geen nee zeggen.
Had zo zijn voordelen.
Prima uniform.
Mooie pet met dat machtige doodskop embleem en die Lüger op zak in dat zwart leren holster.
Goed eten ook. Gratis bewassing! Schnapps, Zigarren und Bierstube voor een krats.
Een onverslijtbare zwart leren jas voor op de brommer. Na de oorlog zeiden de communisten, knechten uit het verzet, dat je aan de verkeerde kant had gestaan, maar wie is hier verkeerd?
Nou vraag ik U!
Toen ben ik als vrijwilliger naar Korea gegaan in 1952 om mijn Nederlanderschap terug te krijgen. Was Bren schutter.
Heel wat spleetogen neergelegd met mijn spuit.
Geen spijt van.
Slaap uitstekend!
Had liever bij wijze van entertainment een vlammenwerper bediend. Zag je ze gillend op handen en voeten uit hun holen kruipen als brandende konijnen.
Dat was echt genieten geblazen!
Of je nou een brandende Chinees of een Rus hoorde; het klonk precies het zelfde!
Daar was geen woord Russisch of Chinees bij!
Ze gillen allemaal om hun moeder als ze het loodje leggen, terwijl ze met hun hele hebben en houwen in de hens staan!
Het was weer het oude liedje!
Voor het goede doel; communisten afmaken.
Mijn peleton bestond uit ex S.S.’ers. Gemotiveerde lui dus, die van elkaar op aan konden met een ijzeren kruis in de broek van het veldgrijs.
Echte kameraadschap en niet alleen onder de gordel.
Jongens met een gouden hart van doublé! Geen mietjes, zoals die tienduizenden kunst uitvreters.
Oh,
nee,
hoor! Breek me de bek niet open!
Pieter Weekhout: “Die hoofdredacteur van de Leeuwarder Courant heet toch Rimmer Muller?”
Fred van der Wal:
“Rimmer?
Amerikaans slang voor reet likker! What’s in a name?
Misschien dat de courante verhoudingen in luiletterland je nu wat duidelijker worden? Niet dat ik morele maatstaven wil aanleggen,maar een feit is het! Het zal g.v.d. je kind maar wezen!
Rimmer heeft een bef snor.
Rimmen of gerimd worden: that’s the question!
Beffen of keffen!
Er is geen tussenweg of eigenlijk ook weer wel.
Aars likken!
Tussen die beide achterwangen, de zetel der geheime lusten, waar die tweede, oneindig veel lieflijker mond schuil gaat!
Je bent bruinwerker van den beginne of je bent het niet!
Die gerimpelde paars bruine welriekende vochtige verleidelijke glinsterende roos van vlees vol geheimzinnig raffinement!
Heerlijk; die bedwelmende geur van dat blaasorkest der darmen!
Met jouw tong in mijn oor en mijn adem in jouw nek!
Soms moet je bij wijze van variatie de achteruitgang als vooringang gebruiken.
Hele vooruitgang in het seksjuwelen veld, waar anale seks eindelijk een enorme opgang maakt!
Alleen voor de ware erotische fijnproever ten volle ad ultimo en in extenso!
De mensen doen toch maar wat in bed!
Je moet natuurlijk niet bij een potje rimmen iemand met een konijnenhol, zo groot als de IJ tunnel tegen het lijf lopen; dan is er allemaal geen beginnen meer aan, raakt je tong in de knoop, of je bent de weg al gauw kwijt voor je nog begonnen bent! En zoals Centraal Beheer medewerker Cor Spruyt te Apeldoorn al in 1960 zei:
“Afijn, afijn; een kut is geen konijn!”
Dat veelzeggende spreekwoord van Fred van der Wal:
“Het is geen man, die niet rimmen kan!”
Pieter Weekhout, (rood omrande, tranende ogen, rood paars aangelopen hoge bloeddruk kop, lichtelijk beneveld, brillenglazen zwaar beslagen, hevig aangedaan en half overstuur van de doorgestane emoties):
“Hè?
Wat zei je ook weer?
Geen man die niet trimmen kan?
Hoe zo dan?
Trimmen is toch al lang passé Overflakkee in onze maatschappelijke klasse of heb ik het weer eens mis?
Het is nu toch inline skating wat de klok slaat?
En tennis?”
Fred van der Wal:
“Stennis zal je bedoelen!
Je kunt beter niet rimmen na het trimmen, maar er voor, dan ga je des te harder!
Vooral als je na afloop een Spaanse peper in zijn of haar reet steekt! Een kruisraket!
Daarmee zijn alle records gebroken op de sintelbaan!”
Pieter Weekhout:
“Heb je dat gehoord van Tom Broekema?”
Piet Deunhouwer:
“Nee, hoezo?
Wie is Tom Broekemans nou weer?”
Fred van der Wal:
“Je bedoelt die geborneerde, vette nicht met dat flikkerhotel in Amsterdam?”
Ina van der Wal: “Hè?
Sinds wanneer ken jij flikkerhotels?”
Fred van der Wal: “Een echte man weet waar ie moet wezen en het heeft in de Leeuwarder Courant gestaan!”
Pieter Weekhout:
“Het is nog veel en veel erger!”
Fred van der Wal:
“Kan het dan nog erger?
Is er dan nog niet genoeg aids ammereets in de wereld?
Mogen we daar niet eerst even bij stil staan?”
Pieter Weekhout:
“Het ìs echt nog veel erger!
Ze hebben laatst een ambulance van het Groene Kruis uit laten rukken omdat hij met zijn lul vast zat in het neukhol van zijn vriendje en er met geen mogelijkheid uit los te trekken was!
Het waren net twee geile hondjes!
Ik heb het van een klant gehoord!
Je was d’r toch zelf bij?”
Fred van der Wal:
“Hondje kontje!
Dan heb je pas goed stront aan de knikker!
Als je haar maar goed zit!”
Pieter Weekhout:
“Ze hebben keihard operatief moeten ingrijpen.
Het mes gleed er doorheen als door een kuipje halvarine.
Zonder verdoving, hè, want daar hebben ze echt lol in op die eerste hulp voor de gulp afdeling!
Soms komt er iemand met tranen in zijn ogen en een elektrische tandenborstel op volle sterkte diep in zijn hol.
Slikken of stik ken daar van achteren.
Het was echt zo van één brug te ver!
De situatie zat muurvast!
Er was geen onderhandelingspositie meer mogelijk.
Je kon lullen tot je een ons woog. Er zat geen enkele beweging in de zaak!
Ze hebben bijna de commando’s en de stoottroepen er nog bij moeten roepen!
Toch heb ik diep respect voor die Broekema, want hij is schathemeltjes poep stront rijk en dat is het enige wat telt!”
Fred van der Wal:
“Ik ken een gulzige dominee uit Den Haag, die een King Size dildo anaal had ingeslikt en weer een ander van het dierenbevrijdingsfront had uit verontwaardiging een pot pindakaas anaal naar binnen gewerkt vanwege de zeehondjes, die nog steeds dood geknuppeld worden.
Ja, zo krijgt een actievoerder nog eens de aandacht die hij verdient!
Mooi werk!
Colaflesjes stompen ze ook nog weleens uit verveling hun mannen kut in, die zuigen zich dan van de weeromstuit politiek correct vacuüm en die krijg je er zonder rietje langszij om het vacuüm op te heffen echt niet meer uit.
Valt mee te leven zul je zeggen, maar ik Fred van der Wal zeg nog steeds; smaken verschillen en de kruik gaat zo lang te water als ie breed is!”

Posted at 17:51 on 12/1/2012

http://www.bloggers.nl/fredvanderwal

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Fred+van+der+Wal