Edzard Dideric – Korte geschiedenis (20) van het orgasme

In het vliegtuig op weg naar mijn vakantiebestemming raakte ik in gesprek verwikkeld met een jonge roodharige vrouw in zomerjurk op de stoel naast me. Het gebeurde min of meer per ongeluk eigenlijk. Ik had net vastgesteld dat de haarkleur echt was, en was juist begonnen met het tellen van de sproetjes op haar gedeeltelijk ontblote schouders en bovenarmen, toen ze me plotseling recht in het gezicht aankeek. Van de weeromstuit opende ik prompt de conversatie. Om echter al vrij snel te merken dat zowel mijn woorden als de hare, kant noch wal raakten. Toen ik er een eind aan wilde breien en liet doorschemeren toe te zijn aan een dutje, bleek dit haar evenwel in haar vasthoudendheid te sterken. Dus werd het tijd voor grover geschut.
Daar is gewoon al het gedonder mee begonnen, hoorde ik mijzelf plompverloren verkondigen.
Mijn medepassagier keek me verbaasd aan en had werkelijk geen idee waar ik het over had.
Met de oerknal natuurlijk.
Laat me niet lachen, zei ze, alsof het oud en nieuw was, met een zootje vuurwerk! Sorry meneer, maar wat jij de oerknal noemt, was in werkelijkheid niets minder dan het eerste en voorlopig laatste gezamenlijke orgasme van de mensheid!
Zo, en wat moet ik me in vredesnaam bij dat gezamenlijke orgasme van de mensheid voorstellen?
Een kosmisch gevoel van intense tevredenheid, van enorme opluchting ook.
Opluchting?
Ja, dat het de mens uiteindelijk toch gelukt was om in overeenstemming met zijn omgeving en de medemens volledig mens te worden.
Ik wil je niet beledigen, antwoordde ik, maar dat is echt je reinste holistische bullshit. Allemaal gebaseerd op louter wensgedachten en koortsdromerij van de grootste warhoofden.
Ieder mens is een schakel, klonk het onverstoorbaar naast me, en tezamen vormen deze schakels een oneindige keten. Zowel op macro- als op microniveau. Geloof me, zowel voor jou als voor mij is er een cruciale rol in het universum weggelegd.
Oh, zei ik, en wat mag dan wel de mijne zijn?
Hangt er helemaal vanaf. Soms kom je daar pas in een volgend leven achter. Of in een van de vele levens daarna.
Leg mij nou eens uit, vroeg ik, hoe het komt dat jij dat allemaal zo goed weet, terwijl ik op kosmisch gebied zo’n ongelooflijke sukkel ben?
Gewoon, omdat ik me er voor open stel en jij dat volgens mij overduidelijk weigert te doen.
Misschien kan ik er beter niet over beginnen, zei ik, maar het maakt me wel ontzettend benieuwd naar je seksleven.
Sorry, zei ze, maar om je daarover nader te kunnen informeren zouden we elkaar eerst beter moeten leren kennen.
En dat gaat niet lukken tijdens deze vliegreis?
Nee, daarvoor zijn het toch echt te weinig kilometers.