Edzard Dideric – Korte geschiedenis (168) van een tekort

Zodra ze de kans had, stond, lag of zat Sonja zich te vingeren. Thuis of waar ook, er was geen ontkomen aan. Het moest gewoon gebeuren.
Best riskant, zei Theo, zoals jij met je lichaam omspringt. Je put jezelf op deze manier totaal uit.
Ze lachte recht in zijn gezicht.
Eens zal de hemel zich openen om mij in uitzinnige extase op te nemen.
Echt? Met welk doel?
Mij in een hemellichaam veranderen.
Wat zie ik als ik omhoog kijk?
Je trouwe maatje Sonja, naakt en in volle glorie te midden van de sterren en planeten aan het firmament.
Wow.
Is dat alles, Theo? Alleen een simpele wow?
Jezus, hoe moet ik dán reageren?
Tikje opgewonden op zijn minst. Iets van een erectie bijvoorbeeld, zou helpen.
Om na een tijdje te exploderen?
Als dat zou kunnen.
Vergeet het maar, Sonja. Ik zal last van mijn nek krijgen, door het omhoog getuur.
In jou zit werkelijk geen greintje romantiek, Theo.
Heb ik ook nooit beweerd, Sonja. Er valt mij weinig te verwijten.
Ja ja, mij wel zeker?
Teveel om op te noemen, schatje.
Ik ben even je schatje niet.
Wat ben je dan van me?
Je complement.
Huh?
Ik vul aan wat jij tekort komt.
Als jij het zegt.
Ja, al vul jij zelden aan wat ik tekort kom.
En wat mag dat dan wel zijn?
Beste Theo, dat mag je verder zelf bedenken.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric