Edzard Dideric – Korte geschiedenis (162) van een honderdje

Kinderen die vragen worden overgeslagen, fluisterde Xantippe in zijn oor.
Niet geschoten altijd mis, zei Arend.
Omdat je zo aandringt dan.
Wat krijg ik voor honderd euro?
Strik om je pik en klaar.
Iets specifieker, dame.
Op zijn hondjes. Frans, Grieks, zeg het maar. Eetbare of kruisloze slipjes, halsbanden, zweepjes, doktertje spelen, verpleegster uithangen, op de bon geslingerd worden. Maak een keuze.
Nog meer?
Al latex genoemd?
Niet bij mijn weten.
Latex dus.
Iets met voedsel?
Zonder eten ga je dood.
Okay, wat heb je liever, een patatje kut of een kutje patat?
Allebei.
Slagroom, jam, chocola op mijn tieten?
Hoor je mij geen nee tegen zeggen.
Prei, komkommer, banaan, aardbei, of honing in mijn reet?
Xantippe, dit allemaal voor een schamel briefje van honderd?
Ho even, ik vroeg je een keuze te maken.
Moeilijk hoor. Verras me maar.
Okay. Kom op met die centen.
Hij trok zijn portemonnee en overhandigde het honderdje.
Bedankt.
Haar hand verdween met biljet en al onder haar rok.
Zoek, zei Xantippe, op een toon alsof ze het tegen een viervoeter had.
Waarom zou ik?
De gelukkige vinder mag het houden.
Shit, zei Arend, ben er toch weer ingetrapt.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric