Edzard Dideric – Korte geschiedenis (151) van een avontuur

De zwaarlijvige Markus had moeite om zijn overall fatsoenlijk dichtgeknoopt te krijgen.
Fuck, zei hij, de koppeling intrappend en de sleutel in het contact stekend. De motor van de vrachtwagen gromde even onheilspellend als Markus tien minuten eerder zelf had gedaan. Hij wierp een zijdelingse blik op de half ontklede liftster naast hem op de voorbank. Ze toonde hem haar besmeurde hand.
Je bent een monster, zei ze, haar vingers schoon likkend.
Markus haalde zijn schouders op, deed de handrem los en gaf gas.

Amper een kilometer verder klonk naast hen getoeter. Het bleek een bebaarde figuur in een legerjeep te zijn. Driftig gebarend. Markus draaide het zijraam omlaag.
Mijn dochter, klonk het boven de herrie uit, ik wil mijn dochter terug!
De jeep probeerde hem te snijden. Markus trapte op de rem. Al sissend kwam de vrachtwagen tot stilstand.
Relax, zei hij, hier heb je d’r.
Overbodige mededeling, want ze was al uit de cabine gesprongen en in de jeep gestapt. Na een korte omhelzing stoof het tweetal er vandoor. Op de vloer onder het dashboard zag Markus iets zilverkleurigs.
Shit, dat mokkel heeft haar slipje vergeten.
Hoofdschuddend ging hij achter het duo aan.

Toen hij ze eindelijk in het vizier kreeg, sloeg de jeep juist een stoffig landweggetje in. Op zeker moment stopten ze bij een vervallen boerderij. De baardman sleurde zijn dochter haastig mee naar binnen. Zijn Markus zette de motor af en wachtte op wat er verder ging gebeuren.
Na een tijdje kwam een boertige vrouw naar buiten. Op de voet gevolgd door een soort vechthond. Met het glanzende slipje in de hand klom Markus uit de cabine.
Verboden terrein, meneer. Wegwezen.
Uw dochter heeft dit vergeten.
Oh, zei ze, dan heeft u recht op een drankje.
Hij wierp een blik op de gespierde hond
Doet niks hoor.
Markus knikte en ging op het aanbod in.

In de woonkamer knetterde een open haard. Aan de wanden hing een serie pornografische schilderijen.
Goh, zei Markus, wie is er hier zo creatief?
Onze dochter, zei de vrouw, hem een whisky in de handen drukkend.
Op haar talent, zei hij, en nam een slok. Al heb ik de ballen verstand van kunst.
Nou, volgens mijn dochter valt dat best mee.
Hij begreep niet waar ze op doelde. Ze wees op het slipje dat hij nog altijd in zijn hand had.
Oh, maar da’s voor mij geen kunst.
Wat dan?
Meer een verslaving.
Ook toevallig, zei ze, zou je mee willen doen in een film die we aan het maken zijn?
Er verscheen een grijns op zijn gezicht. Nou, daar hoefde hij niet lang over na te denken. Te gek gewoon.

En cut! klonk het vanachter de camera.
Markus ontspande zich. De eerste episode stond erop. Morgen de rest.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric