Edzard Dideric – Korte geschiedenis (12) van de liefde

Het vermag menigeen wellicht verbazen, maar cru gezegd komt het erop neer dat het romantisch/mysterieuze verschijnsel dat we in de loop der eeuwen liefde zijn gaan noemen, oorspronkelijk voor honderd procent uit haat bestond, of er op zijn minst als een afgeleide van gezien kan worden. Niet voor niks zijn het juist deze beide gevoelens die regelmatig voorzien worden van het etiket “blind”. Met betrekking tot de uitdrukking “iets met de mantel der liefde bedekken” is iets dergelijks aan de hand. Namelijk dat liefde vaak niet meer dan een flinterdun laagje glazuur is, waaronder meer dan eens een schrikbarende hoeveelheid agressie schuilgaat. Die soms culmineert in een bijna niet in te tomen moordlust. Iets wat heel wat levenspartners tijdens of na hun scheiding tot hun verbijstering zullen hebben ervaren.
Evenals in het geval van goud of diamanten, wordt tot op de dag van vandaag de kwaliteit van de liefde nog immer gemeten aan de mate van zuiverheid. Dat wil zeggen, in hoeverre er sprake is van onbaatzuchtigheid. Alsof begrippen als begeerte, eenzaamheid, praktische of financiële noodzaak geen enkele rol spelen bij het kwalificeren van gevoelens. Alsof er binnen de meeste relaties niet duizend en een machtsspelletjes plaatsvinden, van beslist niet altijd de meest onschuldige soort. Dus beste mensen, kan volgens mij niemand die ook maar enigszins met het fenomeen haat te maken heeft gehad, en zich er noodgedwongen in heeft moeten verdiepen, ontkennen dat als het om de hoogst mogelijke graad van zuiverheid gaat, de liefde wat dat betreft niet eens in de buurt komt.