Edzard Dideric – Korte geschiedenis (108) van een gezegend huwelijk

Kees en Anja waren verdorie alweer bijna een jaar getrouwd! Inderdaad, de maanden waren voorbij gevlógen… Het piepjonge duo had elkaar in een vlaag van verstandsverbijstering het jawoord gegeven. Wonder boven wonder beviel, tegen alle verwachtingen in, de huwelijkse staat hen prima. Kees had een vaste baan bij de vuilverbranding, met een salaris waar met wat passen en meten redelijk van rond viel te komen. Anja bemoeide zich met het reilen en zeilen van de huishouding en nam zo af en toe plaats achter de kassa van de buurtsuper op de hoek. Meestentijds echter zat ze met een vochtige spleet te wachten tot het Kees behaagde huiswaarts te keren van zijn werk. Waar blijft die gek, kon je haar vrijwel dagelijks horen kreunen, ik hou het geen minuut niet langer… (overigens, wie verschaft ons eigenlijk deze best wel intieme informatie? Laten we het voorlopig maar houden op de al of niet bestaande, alwetende God)
Wanneer ten langen leste de gammele Peugeot de straat kwam ingedraaid, stond in haar weelderige blootje, Anja al achter de voordeur. Vanachter het stuur zag Kees door het matglas het melkwitte vlees reeds wellustig kronkelen. Hoe het kwam het dat Anja zo bleek was? Ta, ze scheen behept te zijn met een niet nader gespecifieerde allergie, die haar dwong direct zonlicht tegen elke prijs te vermijden. Een in eerste instantie alleszins aannemelijk klinkende verklaring, die door Kees op den duur al minder werd geloofd. Mede gezien het feit dat Anja, op de gang van en naar de buurtsuper na, zich voor geen prijs buiten de deur waagde. Volgens hem een duidelijk gevalletje van plein- of straatvrees, of hoe dergelijke stoornissen ook mochten heten. Wat Anja, zodra hij er over begon, dan weer in alle toonaarden hardnekkig ontkende. Enfin, zolang hun relatie er verder niet onder leed, kon Kees er niet wakker van liggen. Overigens was Anja sowieso een beetje een apart geval. Neem me niet kwalijk, maar hoe apart kan een dergelijk doorsnee huisvrouwtje zijn? Luister, neem alleen al die onalledaagse hobby’s van haar. Hobby’s, had het onnozele wicht serieuze hobby’s? Jazeker wel, soms zelfs bijzonder concrete. Goh, en wat hielden die dan in? Nou, bijvoorbeeld dat Anja de godganse tijd door een potige vent genomen wilde worden. Hebben we het nu over Kees? Uiteraard. Althans, bij gebrek aan een alternatief. Okay, en op welke wijze? Eh, in al haar gaten, bij voorkeur met grof geweld. Zo hé, die maffe Anja toch! Wat heet maf, ze was als onbedorven maagd in het huwelijksbootje gestapt, en was vast van plan het niet eerder uit te verlaten dan als een superslet.
Anja’s oververhitte gedrag kwam ook op Kees ietwat vreemd over, maar bij gebrek aan ervaring met andere vrouwen, en omdat hij nogal van de makkelijke was, maakte hij er zich niet werkelijk druk over. Al moet gezegd worden dat het hem na de slopende nachtdienst op de vuilverbranding soms zwaar viel om ook zijn zogeheten huwelijkse plichten te vervullen. Hij was er echter de man niet naar om zijn echtgenote haar allergrootste hobby te ontzeggen. Dus ramde Kees de hevig kronkelende Anja, na de nodige startproblemen, meestal zo ongeveer het Guinness Book of Records in.
Terwijl anderen zich verdiepten in favoriete boeken, films of wat dies meer zei, of vrolijk de korf- basket- of volleybalsport beoefenden, of zich te pletter trainden voor de eerstvolgende marathon, of als gekken rommelmarkten afstruinden op zoek naar verborgen schatten, richtten Anja en Kees zich volledig op de extremiteiten die zich binnen het oneindige domein van de seksualiteit aandienden. Anja’s obsessionele liefhebberij bleek bovendien de wederzijdse inventiviteit sterk te bevorderen, waardoor het spook der verveling sowieso geen vat op hun relatie kreeg. Aldus hield dit impulsief gesloten huwelijk niet alleen stand, maar groeide het zelfs uit tot een eerbetoon aan de almachtige God die het tenslotte had gezegend. Daarbij kostte het hen verder, afgezien van de benodigde energie, geen rooie cent.