Dr. Bob Smalhout – OP HET SCHERPST VAN DE SNEDE: Slachthuis en religie

Al maanden lang is de Joodse gemeenschap in Nederland in heftige beroering over het onderwerp wel of niet koosjer slachten van dieren voor de menselijke consumptie.
Marianne Thieme, de fractievoorzitster van de Partij voor de Dieren, wil het zogenaamde ’onverdoofde’ slachten afschaffen. Ze heeft daartoe een wetsvoorstel ingediend. Het Nederlands Israëlitisch Kerkgenootschap verzet zich tot het uiterste. Niet Joodse Nederlanders begrijpen veelal niet, waar de Joodse gemeenschap zich nu zo vreselijk druk over maakt. Daarom vandaag een korte toelichting.

Bij het zogenaamde rituele slachten wordt met een vlijmscherp mes de hals van het dier doorgesneden. Omdat de beide halsslagaders daarbij worden geopend, ontstaat er een massale bloeding, waaraan het dier vrij snel overlijdt. Deze slachtmethode, in de Joodse gemeente ’sjechieta’ genaamd, stamt uit Bijbelse tijden. Ze berust op twee principes:

1. een zo snel mogelijke dood veroorzaken, waarbij het dier zo kort mogelijk lijdt.

2. te zorgen, dat er zo min mogelijk bloed in het dierenlichaam achterblijft, omdat het nuttigen van bloed in de Thora (het Oude Testament) op religieuze gronden wordt verboden.

Deze slachtmethode is later door de islam overgenomen. Vandaar dat thans ook de moslims protesteren tegen het voorstel van Marianne Thieme.

Knuppels
In aanvang was deze slachttechniek in vroeger eeuwen niet zo slecht. Wie wel eens heeft gezien hoe primitieve stammen hun vee slachten, vaak met behulp van knuppels, speren en knotsen, moet erkennen, dat de meer dan vierduizend jaar oude sjechieta sneller, beter en dus humaner is. Het gaat echter te ver om te stellen, dat er in onze huidige tijd die oude methode nog steeds superieur is, zoals vooraanstaande rabbijnen thans nog steeds met nadruk stellen. Deze uitermate belezen schrift geleerden gaan zelfs zo ver, dat ze zeggen, dat de rituele halssnede ook de minst pijnlijke slachtmethode is en dat binnen luttele seconden bewusteloosheid optreedt.

Ze zeggen dit met zo een nadruk, dat het lijkt, alsof zijzelf de sjechieta aan den lijve hebben ondervonden. Opvallend daarbij is, dat er vrijwel geen degelijke wetenschappelijke rapporten bestaan, waarin de mate van pijn en de stress van de slachtdieren is gemeten en verantwoord. Rabbinale publicaties stellen, dat bij de sjechieta in een keer alle levensbelangrijke kanalen worden doorgesneden, onder meer de luchtpijp en de slokdarm. Die twee zijn wel belangrijk, maar de doorsnijding ervan is primair zeker niet dodelijk. Anders zou in de geneeskunde slokdarm en luchtpijp chirurgie nauwelijks mogelijk zijn.

Evenwel bevat de hals nog een groot aantal andere structuren, zoals vele spieren, zenuwen en de schildklier. Het gebied is uiterst gevoelig. Alle dieren weten dat instinctief en ze trachten die kwetsbare hals dan ook zo veel mogelijk te beschermen. Daarbij komt nog dat als de luchtpijp tegelijk met de halsslagaders wordt opgesneden, er door de massale bloeding soms grote hoeveelheden bloed in de openstaande luchtpijp stromen, regelrecht de longen in. Vandaar dat bij zulk een stervend dier het bloed soms ook uit de neus naar buiten wordt gesproeid. Bij ernstig gewonde mensen is dat eveneens waar te nemen, en de paniek van de slachtoffers is dan ook zeer groot.

Schietmasker

Al bijna honderd jaar bestaan er in abattoirs betere technieken, onder meer met het zogenaamde schietmasker. Daarmee wordt een plusminus negen millimeter dikke stalen pen door de schedel in de hersenen van het slachtdier geschoten. Hierdoor treedt onmiddellijk blijvende bewusteloosheid op en kan het dier verder normaal geslacht worden, zonder pijn, zonder paniek. En ook zonder rond spuitend bloed uit rochelende longen. In de politieke discussie noemt men dit met een erg vriendelijk woord ’verdoving’. In elk geval is er geen sprake meer van dierenleed. Daarom is het zo raadselachtig, dat de Joodse gemeente dit op religieuze gronden rabiaat afwijst.

Immers, de grote profeet Mozes, die de basiswetten voor een fatsoenlijke menselijke samenleving reeds 3500 jaar geleden in de eerste vijf boeken van de Bijbel (de Tenach van de Joodse gemeente) heeft vastgelegd, bedacht ook de eerste voorschriften voor de dierenbescherming. Bij de discussies wordt er echter niet over gesproken.
Het is voor het merendeel van de niet Joodse Nederlanders zeer pijnlijk te vernemen, dat het voorstel van Marianne Thieme door de rabbijnen wordt gezien als een vorm van antisemitisme. Er wordt door de Joodse gemeenschap aan herinnerd, dat in 1940 een van de eerste anti semitische maatregelen van de Duitse nazi’s was het verbieden van sjechieta, de rituele slacht.

De Britse opperrabbijn Lord Jonathan Sacks, die speciaal voor het debat naar ons land was gekomen, stelde, dat Nederland thans het eerste Europese land is, ’waar de vrijheid van godsdienst begint te sterven’. Andere vooraanstaande Joodse vertegenwoordigers zeiden, dat religieuze Joden straks alleen nog de keus krijgen tussen emigreren of vegetariër worden. Ik ben benieuwd wat mijn eigen familieleden hiervan zouden denken. Alleen, ik kan het ze niet meer vragen. Die familieleden zijn al lang geleden geëmigreerd. Voor altijd namelijk, naar Sobibor, Auschwitz en Treblinka.

Met alle respect voor de Joodse gemeenschap, maar hun protesten gaan te ver. Geen enkel land in Europa heeft in zijn geschiedenis tot op heden zulk een grote godsdienstvrijheid gehad als Nederland. Het is gênant als de geestelijke nakomelingen van Mozes, de briljante profeet, die in de Thora de basis heeft gelegd voor onze hoog ontwikkelde menselijke samenleving, hun religieuze spiritualiteit laten afhangen van een lapje vlees, dat wel of niet op prehistorische wijze verkregen is. Een wijze, die, laten we toch eens eerlijk zijn, niet eens in de Thora vermeld staat.

Telegraaf, zaterdag 18 juni 2011

http://www.twitlonger.com/show/n_1snona0

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Marianne+Thieme
https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-het-einde-van-multiculturalisme-1-verbod-op-ritueel-slachten/