Cor Hendriks – Great Babalon was naked + AC – Lezing over religieuze teksten Cohen
Great Babalon was naked
Bij het zien van de bovenstaande afbeelding van Babalon moest ik denken aan een song van Leonard Cohen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Leonard_Cohen) van het album ‘Songs of Love and Hate’ (https://en.wikipedia.org/wiki/Songs_of_Love_and_Hate) uit 1971. Het is de nogal duistere song ‘Last Year’s Man’. Cohen schreef over “Last Year’s Man”, “I don’t know why but I like this song. I used to play it on a Mexican twelve-string until I destroyed the instrument by jumping on it in a fit of impotent fury in 1967. The song had too many verses and it took about five years to sort out the right ones.” De song is hier te horen: https://youtu.be/HKEdWBXcgAE.
Ik zie ieder couplet als een afzonderlijk tafereeltje en bespreek alleen het derde couplet, dat de regel bevat, die ik boven parodieerde of parafraseerde, waarin de zanger/dichter op een bruiloft komt, die oude families hadden bekonkeld; Bethlehem de bruidegom, Babylon de bruid. Grote Babylon was naakt, o ze stond daar trillend voor me; en Bethlehem ontvlamde ons beiden, als de verlegen persoon bij een of andere orgie. En toen we samenvielen, was al ons vlees als een sluier, die ik opzij moest trekken om de serpent zijn staart te zien eten.
Voordat ik in ga op Babalon, wil ik eerst wat commentaren laten zien, die op het internet worden gegeven over dit couplet – gesneden uit besprekingen van de song op http://songmeanings.com/songs/view/74417, waar ook de hele tekst te vinden is. Het eerste fragment is van Snydal (2009), die opmerkt, dat Cohen niet was uitgenodigd voor de bruiloft, maar toch deel neemt, de vraag alleen, in welke rol? Snydal heeft ‘King Jesus’ van Robert Graves (https://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_Graves; https://en.wikipedia.org/wiki/King_Jesus; het boek is in PDF te downloaden) gelezen, die zijn kijk op deze gaat beïnvloeden, maar hij (S.) zou ‘Bethlehem’ nemen als het huis van Jozef, van de Edomieten (rechtstreeks afstammend van Adam), erfelijke koningen van de stammen van Israël. Babylon zou kunnen refereren aan het huis, waartoe de hogepriesteressen van de Godin [geschreven als: G-ddess] behoren – zij zouden natuurlijkerwijze worden geïdentificeerd met zonde, aangezien Jehova’s volgelingen de oude religie moesten demoniseren. Dus, bij uitbreiding, wat we hier zouden kunnen hebben is een huwelijk tussen Adam en Eva, tussen G-d en G-din. (Dit over de eerste 3 regels. Nu de rest.) Nu presenteert Eva zich aan Cohen, suggereerde, dat hij Adam zou kunnen zijn en tegelijk de derde partij. Ze is niet beschaamd over haar naaktheid, terwijl Adam (Cohen) verlegen is. De consummatie van het huwelijk wordt gelijk gesteld aan de oorspronkelijk zondeval, en wanneer hij de bruidssluier opzij trekt, wordt het principe van eeuwige val en verrijzing, van vernieuwing, onthuld.
Tot zover Snydal, die best diep gaat, maar volgens mij toch hier en daar de plank mis slaat. Want stammen we niet allemaal rechtstreeks van Adam af, om maar wat te noemen [misschien bedoelt hij Abraham: Edom was zijn oudste kleinzoon via Izaak]. En dat de koningslijn van David komt, maakt niet heel Bethlehem tot koningslijn. Ik heb natuurlijk ook King Jesus gelezen – lang geleden weliswaar – en snap die Edomiet referentie: die betreft het huis van Herodes. Herodes de Grote, die de tempel had laten verbouwen in grandiozere stijl, was – als Edomiet – geen echte Jood, maar moest als Joodse koning de schijn ophouden, wat hij o.a. deed met die tempelbouw. Tegelijkertijd liet hij vlakbij ook zijn paleis bouwen. Volgens Graves nu had hij een geheime tunnel laten maken, waardoor hij van uit zijn paleis in het inwendige van de tempel kon komen. Afijn, om een lang verhaal kort te maken: Maria was werkzaam in de tempel als naaister aan het gordijn, dat later bij Jezus zijn dood zou scheuren. Hier zou de ‘engel’ aan haar zijn verschenen in de persoon van een verklede zoon van Herodes, die via de geheime gang daar binnen drong, etc. Het blijft een merkwaardig verhaal, maar goed, een onbevlekte zwangerschap is ook een raar verhaal, dus houd ik het op Jozef, die per slot van rekening uit het huis van David was.
Een ander op het couplet gericht commentaar is van honest1, die schrijft, dat in de Bijbel ‘Great Babilon’ (sic) wordt beschreven als gevallen wezen (als gevallen stad). Het wordt ook beschreven als vrouwelijk en een plaats, waar iedereen vandaan moet blijven [?] (zie de Openbaring van Johannes). Bethlehem anderzijds is een plek van goedheid – plek van geboorte van het levende Woord, Weg, Waarheid, en Leven. Dus, we hebben een strijd tussen goed en kwaad. Honest1 denkt, dat het een strijd in Cohen is, die ook die strijd is. Maar Cohen is aan de goede kant en wil voor het kwaad staan [om het tegen te houden]. Over de laatste drie regels zegt hij, dat Cohen met deze verzen bewijst, dat hij met zijn geest (mind) de serpent heeft bevochten en dat zijn geest (spirit) het kwaad heeft verslagen [ik hoop, dat het gebrekkige Engels van deze Kroaat goed interpreteer], aangezien hij daadwerkelijk zijn gevecht met de serpent beschrijft – zijn persoonlijke spirituele groei is op een punt in zijn leven, waar hij steeds duidelijker de aanwezigheid van de serpent kon zien en voelen. Hij plaatst zichzelf op de plek van het goede – de plek van God en Spirit (Geest), waarin hij sterk gelooft en waar hij sterk naar verlangt.
Tenslotte is er de mening van AlecD, die meent, dat de song is over Cohens relatie met Joni Mitchell (https://nl.wikipedia.org/wiki/Joni_Mitchell). Voor de relatie, zie https://cohencentric.com/2007/03/31/leonard-cohen-and-joni-mitchell-just-one-of-those-things. Het huwelijk tussen oude families symboliseert de relatie tussen Cohen, wiens oude familie, die van de Joden is, en Joni, wiens oude familie, die van de ‘gentiles’ (niet joden) is. Maar de gewone geslachtsrollen zijn omgedraaid. De bruidegom is de onschuldige (Bethlehem) en de bruid is de belichaming van ervaring en geblaseerdheid (‘jadedness’) (Babylon). De zuiverheid, die in ieder van hen was gebleven ontvlamde hun relatie en hun passie maskeerde (versluierde) een tijd lang de geblaseerdheid, die Cohen uiteindelijk aantrof in Joni, gerepresenteerd door de serpent.
Een zeer diepzinnige bespreking van de hele song in het licht van William Blake’s (https://nl.wikipedia.org/wiki/William_Blake) illustraties bij het boek Job is in PDF van C.B. Wilde te vinden op https://www.leonardcohenfiles.com/Wilde2016.pdf. Ons couplet komt er maar magertjes van af in zijn bespreking, die ik overigens weinig treffend vind wat betreft die vergelijking met Job (vergelijkingen zijn natuurlijk altijd te maken). Er is natuurlijk een overeenkomst tussen Blake en Cohen, in dat beiden dronken uit dezelfde bron – beiden zijn opgevoed met en diep beïnvloed door de Bijbel en beiden hebben uitgebreid gelezen in wat losjes de esoterische traditie kan worden genoemd – die brede rivier van niet mainstream religieuze denken, die de Joodse Kabbala, Gnosticisme, Neo Platonisme, Hermetisme, de middeleeuwse mystieke traditie, Rosicrucianisme en nog veel meer omvat. Hoewel bijna twee eeuwen van elkaar in tijd gescheiden is het werk van beide mannen gefocust op hetzelfde gebied – die vreemde, heilige plaatsen, waar vlees en geest (spirit) elkaar ontmoeten, waar sensualiteit en spiritualiteit één zijn. Dus hoeven resonanties tussen hun werk niet te verbazen. U kunt het zelf lezen in de PDF; ik spring meteen naar de alinea over ons couplet. De perfecte vereniging van geliefden, tussen de mannelijke en de vrouwelijke aspecten van de psyche, wordt vaak gezien als een spirituele vereniging, een transformatieproces, dat leidt tot de vereniging met de godheid. Hieraan wordt gerefereerd met de woorden ‘ons vlees was als een sluier, die ik opzij moest trekken om de serpent zijn staart te zien eten.’ Het beeld van de serpent, die zijn staart eet is een oud beeld, de Ouroborus (https://nl.wikipedia.org/wiki/Ouroboros), die de eeuwige cyclus van het leven aanduidt, het oneindige, de creativiteit van het universum, God – zoals alle symbolen heeft het vele facetten en de betekenissen er van verschuiven met de context. De werken van Cohen en Blake zijn vol met zulke symbolen. Maar hoewel Cohen begrijpt, dat hij het vlees opzij moet trekken en verder gaan, slaagt hij daar niet in. In feite documenteren alle drie de midden verzen van het lied een mislukte pelgrimage (van Cohen, van de mens, van God), bewegend door een tragisch canvas [vgl. mijn tafereel] van gewonde soldaten – mislukte vrijers van Jeanne d’Arc [in het tweede couplet], [via] de mislukte huwelijksvereniging, ‘die oude families hadden bekonkeld’ [in het derde], [naar] de vrouwen, die wachten op de archetypische figuren, die mannen vergeefs proberen te vervullen (‘sommige vrouwen wachten op Jesus [– anderen op Kaïn])’. Aan het eind zijn we terug waar we begonnen [zoals de serpent, die in zijn staart bijt].
Ik ben natuurlijk ook met het werk van Blake bekend – niet erg goed, maar toch – en moet eerder denken aan het bekende werk, dat ook op boven genoemde Wikipedia pagina staat, n.l. het schilderij ‘Ancient of Days’ (https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f6/Europe_a_Prophecy%2C_copy_D%2C_object_1_%28Bentley_1%2C_Erdman_i%2C_Keynes_i%29_British_Museum.jpg) voor Last Year’s Man. Maar ik zou me beperken tot het derde couplet.
Allereerst is er het huwelijk, waar Cohen verzeild raakt. Hij lijkt er niet toevallig, want de bruid en bruidegom staan voor hem. Hij is dus de priester, de Cohen (http://www.encyclo.nl/begrip/Cohen) en het huwelijk is het heilige huwelijk, het ‘hieros gamos’ op zijn Grieks (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hieros_gamos), bekend uit de alchemie en uit de Oudheid, tussen een hemelgod en een aardegodin. Wie zijn nu die oude families? Daarvoor moeten we kijken naar bruid en bruidegom. Om met de laatste te beginnen: dat was Bethlehem. Dit is een plaats, net als Babylon, die de bruid is; dus dat past tezamen. Bethlehem staat voor de geboorteplaats van het Christendom, maar het is ook de stad, waar David vandaan komt. De betekenis is ‘huis van brood’ (https://nl.wikipedia.org/wiki/Bethlehem), wat hier waarschijnlijk niet van belang is. Babylon is de Griekse naam voor Babel, waarvan de betekenis met de spraakverwarring zou samen hangen (Gen. 11:9), maar wat ‘de poort van God’ betekent. De stad was beroemd om zijn grootsheid en cultuur, eerst als hoofdstad van Babylonië, later van het Chaldese rijk. De spirituele betekenis is die van een rijke en prachtige plaats vol overdadige luxe en slechtheid (http://www.dictionary.com/browse/babylon), een stad gewijd aan materialisme en sensueel plezier (https://www.merriam-webster.com/dictionary/Babylon), een plek van weelde en corruptie (https://www.thefreedictionary.com/Babylon), de tegenstelling van het preutse Bethlehem, dat staat voor de Joods Christelijke oude familie, Babylon voor de ‘heidense’, hedonistische oude familie. De Grote Babylon was naakt. In het boek Openbaringen komen zowel de term ‘Grote Babylon’ (16:19; JB Babylon the Great) als ‘Babylon de Grote (18:2, niet in NBG) voor (zie https://lifehopeandtruth.com/prophecy/revelation/mystery-babylon). Dit Babylon wordt vier keer een hoer genoemd en zes keer een vrouw. Een hoer is een zondige, een gevallen vrouw. En ze wordt verbonden met het ‘beest’. Zoals sommigen weten, was dit een bijnaam, die Aleister Crowley aannam (zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Aleister_Crowley), van wie ook de term ‘Babalon’ afkomstig is (zie https://en.wikipedia.org/wiki/Babalon). Dat zij met de ‘Hoer van Babylon’ identiek is, wordt op de site duidelijk gemaakt. Verwezen wordt naar het visioen in Openbaringen 17:3-5, dat plaats had in een woestijn: ‘Ik zag een vrouw zitten op een scharlaken rood beest, dat vol was van godslasterlijke namen, en het had zeven koppen en tien horens, en de vrouw was gehuld in purper en scharlaken en rijk versierd met goud, edelgesteente en parels, en ze had in haar hand een gouden beker, vol gruwelen, en de onreinheden van haar hoererij. En op haar voorhoofd was een naam geschreven, een geheimenis: het grote Babylon, moeder van de hoeren en van de gruwelen der aarde. En ik zag de vrouw dronken van het bloed der heiligen en van het bloed der getuigen van Jezus.’ Het betreft vooral de naam op haar voorhoofd, die in het Engels wordt opgevat als: ‘MYSTERY, BABYLON THE GREAT, THE MOTHER OF HARLOTS AND ABOMINATIONS OF THE EARTH’. Een schilderij van Blake van de ‘Hoer van Babylon’ is bijgevoegd (https://en.wikipedia.org/wiki/Babalon#/media/File:William_Blake_whore_babylon.jpg). Overigens gaat het beeld van het boek Openbaringen terug op teksten van Jesaja, die al spreekt van een jonkvrouw (Eng. virgin), dochter van Babel (Eng. Babylon), die op de grond moet zitten in plaats van op een zetel, deze dochter der Chaldeeën, die met al haar toverijen (witchcraft) en zeer krachtige bezweringen (the power of all your spells) niets kan beginnen, maar verleid door haar wijsheid en kennis zei, dat ze een eeuwige gebiedster was. (47:1-15)
Keren we terug naar het couplet van Last Year’s Man. Na het heilige huwelijk heeft de consummatie plaats, die hier de vorm van een orgie aanneemt, waarin het vlees als een sluier dient om de serpent, die zichzelf in de staart bijt, niet te zien. Babalon is koningin der serpenten (zie http://www.templeofbabalon.com/babalon.asp). En de draak, waarop de hoer van Babylon rijdt, valt ook onder de serpenten. Boven zag we al de Ouroboros (de Engelse Wikipedia is beter, zie https://en.wikipedia.org/wiki/Ouroboros). Een beroemde Ouroboros tekening van de vroege alchemistische tekst ‘De Chrysopoeia van Cleopatra’, waarschijnlijk uit Alexandrië uit de 3e eeuw, omsluit de woorden ‘hen to pan’, wat Grieks is voor ‘het al is een’, wat een aardige samenvatting is van ‘when we fell together’. Eigenlijk is de slang de wereldslang – Oceanus, die op vroegere kaarten de wereld om stroomde. Zoals in de Gnostische ‘Pistis Sophia’ (ca. 400) de ouroboros wordt beschreven als een draak, die de wereld omgeeft met zijn staart in zijn bek. Dat is wat wordt bedoeld met Jormungand, de Midgardslang, die door de goden in de voortijd in de wereldzee was geslingerd en daar tot enorme omvang was uitgegroeid tot zij (of hij) tenslotte de hele wereld omslingerde, doordat ze zich in de staart bijt. Bekend is het verhaal van Thor, die het beest aan de haak had geslagen en het persé wilde ophalen, maar zijn metgezel sneed het snoer door. Ook Jahwe vocht met een draak in de zee, de Leviathan. En al tijdens de schepping op de derde dag strijdt Jahwe tegen de oceaan, die het droge land niet zonder slag of stoot wilde prijs geven. Op een gnostische edelsteen uit Egypte (1e eeuw AD) is een ouroboros te zien met in het midden een ‘scarabee’ (https://en.wikipedia.org/wiki/Ouroboros#/media/File:Egyptian_-_Gnostic_Gem_with_Scarab_-_Walters_42872.jpg), maar is het wel een scarabee, of is het een afbeelding van de kosmos, of allebei, want de scarabee was in Egypte een symbool van de hemelse cyclus en van wedergeboorte en regeneratie (zie https://en.wikipedia.org/wiki/Scarab_(artifact)#Religious_significance_of_the_scarab_beetle).
De Ouroboros kan ook met het getal 3 (van Cohens triootje) worden verbonden, want op een 18e eeuwse Arabische alchemistische prent is de zichzelf in de staart bijtende serpent afgebeeld, zijn lijf voorzien met alchemistische of astrologische symbolen en in zijn centrum een bol met vaag een gezicht erop, omgeven door drie vogels, volgens de begeleidende tekst, de symbolen voor zwavel, zout en kwik, respectievelijk rood, groen [wat eigenlijk zwart moet zijn] en wit. (Battistini 2007, 302; https://zininzijn.emilia.nl/winkel/astrologie-magie-en-alchemie-matilde-battistini). Rood, wit en zwart zijn de alchemistische basiskleuren (zie https://nl.wikibooks.org/wiki/Alchemie/Steen_der_wijzen). Dat ook de ‘rockband’ 777 Babalon hierin mee doet is te zien op https://www.youtube.com/watch?v=IEaW_pyniyo.
In de getallensymboliek is de Ouroboros de nul, zoals wordt uitgelegd in ‘The Key to the Universe’ van Harriette Augusta Curtiss en F. Homer Curtiss (zie over hen: https://en.wikipedia.org/wiki/The_Order_of_Christian_Mystics). Hoofdstuk 2 heet ‘Het symbool van de O en de serpent’ en begint met een citaat van Pascal: ‘God is een cirkel, waarvan het centrum overal en de omtrek nergens is.’ De nul is het symbool van de ongemanifesteerde godheid, de chaos, waaruit de kosmos te voorschijn komt. Het zijn de ‘wateren van de grote diepte’ [ik laat de hoofdletters achterwege], wat natuurlijk overeen komt met die wereldslang alias oceaan, waarover de geest van God zich beweegt. Een cirkel, gevormd door een serpent – symbool van leven en wijsheid –, die zijn eigen staart in slikt, symboliseert het oneindige leven of onsterfelijkheid. Maar dit symbool betekent veel meer dan een tijdcyclus, want het symboliseert ook de bron van alle schepping, de natuur baarmoeder, van waaruit het universum tevoorschijn komt en ook de baarmoeder van waaruit de toekomstige mens voortkomt [i.e. de 1 van Adam], zelfs de foetus in de baarmoeder krult zich op tot een cirkel. Ook de Tuin van Eden is een cirkel en dus is de serpent de kosmische grote creatieve kracht, die zich manifesteert als sekskracht alleen wanneer gefocust op de seksorganen. De grote creatieve kracht is de Christus kracht oftewel die bevruchtende en leven gevende kracht door wiens actie alle dingen tot manifestatie worden gebracht, niet uit het niets, maar uit de O oftewel het grote voorraadhuis van potentiële energie, die slechts wacht op de creatieve activiteit van ‘de Heer God’ (de wet van het goede) om voort te brengen. In de Bijbelse allegorie hebben we de godheid die zich manifesteert in zijn positieve (man) en negatieve (vrouw) aspecten met de magnetische aantrekking van de Creatieve Kracht (serpent kracht), die hen verenigt en zijn gelijkenis vormt oftewel de expressie van de Drie ëenheid op aarde. (1917:30)
Meer over Babalon is te vinden en https://www.violetaura.com/nomine-babalon-scarlet-goddess-thelema. Een video met rock muziek en veel ingebouwde teksten is te zien op https://www.youtube.com/watch?v=I2xzgq_JMHQ (12:17 min.). De ‘White Goddess’ is een referentie naar het bekende boek van Robert Graves (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_White_Goddess). Je krijgt bij de video ook meteen een lijst ernaast met andere (langere) Babalon video’s, zoals ‘The Babalon Working’ (https://www.youtube.com/watch?v=Ww2QGw16k5E), of ‘Talking Babalon with Scarlet Imprint’ (https://www.youtube.com/watch?v=SWEJViDgxlo), etc.
Babalon is hot – in allerlei opzichten. Zie de 128 beste Babalon foto’s op https://nl.pinterest.com/thefrenchmachin/women-of-babalon/?lp=true.
Zie ook https://www.google.co.uk/search?q=babalon&rlz=1C5CHFA_enGB617GB617&es_sm=119&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=q9mEVbXJKpKf7gbOh4GIBw&ved=0CAcQ_AUoAQ&biw=1367&bih=757#imgrc=5vcd83On4ShoiM%253A;v-QD_LVwyB3AdM;http%253A%252F%252Fzeroequalstwo.net%252Fwp-content%252Fuploads%252F2015%252F02%252Fbabalon-actress.jpg;http%253A%252F%252Fzeroequalstwo.net%252Four-lady-babalon-and-her-cup-of-fornications%252F;967;725.
Great Babalon was naked, maar de vrouw op het beest is niet naakt, maar gekleed in scharlakenrood [JB: purple and scarlet], het purper van koningen (zie http://rogerdecarpentier.nl/rogerdecarpentier.nl/?page_id=336). Hier besluit ik met het boek van Peter Grey, ‘The Red Goddess’, toepasselijk uitgegeven door scarletimprint, zie https://scarletimprint.com/publications/the-red-goddess. Het is uitgegeven in een luxe editie van 49 exemplaren, een harde kaft uitgave in 777 exemplaren, allebei uitverkocht, en een paperback editie voor £ 16. Ik heb het boek niet gelezen, maar op de site wordt het volgende erover gezegd:
Peter Grey – The Red Goddess
The Red Goddess takes you through a tale of sex, drugs and violence. This is an ecstatic journey through the unheard history of Babalon. This is an explicit and challenging vision of a very modern goddess coming into power. From Revelation, back through the Ishtar Gate and forward into a living modern magickal current. This is more than a history, it is a passionate account of living magick and the transcendent power of Love.
The epic sweep of the text takes us from Babylon to Jerusalem to Rome, and onwards to Apocalypse. It confronts us with the language and symbols of our own culture and the denied demonic feminine. It looks at the Angelic work of renaissance mage John Dee and places it in a European eschatology. It delivers a devastating exegesis on the excesses of Aleister Crowley, and unlocks the secrets of ‘Waratah Blossoms.’ It explains the immolation of the Californian antichrist-superstar Jack Parsons and his relationship with Scientology founder L. Ron Hubbard. There is also a full supporting cast of Solomon, Simon Magus, St John the Divine, Earl Bothwell, the Templars, Mary, the Magdalene and countless others. This is the missing history of the Love goddess in the West.
Thirteen essays conclude the book on subjects including: roses, mirror magick, bdsm, aphrodisiac drugs, the information age, love vs lust, and the meaning of apocalypse. The Red Goddess is for anyone with blood in their veins, regardless of tradition, background or experience.
The Red Goddess takes you through a tale of sex, drugs and violence. This is an ecstatic journey through the unheard history of Babalon. This is an explicit and challenging vision of a very modern goddess coming into power. From Revelation, back through the Ishtar Gate and forward into a living modern magickal current. This is more than a history, it is a passionate account of living magick and the transcendent power of Love.
The epic sweep of the text takes us from Babylon to Jerusalem to Rome, and onwards to Apocalypse. It confronts us with the language and symbols of our own culture and the denied demonic feminine. It looks at the Angelic work of renaissance mage John Dee and places it in a European eschatology. It delivers a devastating exegesis on the excesses of Aleister Crowley, and unlocks the secrets of ‘Waratah Blossoms.’ It explains the immolation of the Californian antichrist-superstar Jack Parsons and his relationship with Scientology founder L. Ron Hubbard. There is also a full supporting cast of Solomon, Simon Magus, St John the Divine, Earl Bothwell, the Templars, Mary, the Magdalene and countless others. This is the missing history of the Love goddess in the West.
Thirteen essays conclude the book on subjects including: roses, mirror magick, bdsm, aphrodisiac drugs, the information age, love vs lust, and the meaning of apocalypse. The Red Goddess is for anyone with blood in their veins, regardless of tradition, background or experience.
Book I: A History of Mystery – Revelations? – Weeping We Remembered Zion – How Many Miles to Babylon? – Time Gentlemen Please – Egyptian Eyes – All Goddesses Are Not One Goddess
Book II: Words Made Flesh – Mary Mary Quite Contrary – Mary Inviolate – Simon Says – The Bed of Him That Is Fallen – Rhymes With Holy – Jumping Jack Flash – Where Is Love?
Book III: Goddess of Love, Goddess of Lust – Blood Red Roses – Babalon & Beauty – Reflections on Mirrors – Digital Skin – The Oldest Profession – Sexual Chemistry: Intoxicated with Love – Ravish Me With Kisses- Bridles, Whips, Needles and Knives – Queen of the Rose Gate, Queen of the Throat of Night – Divine Retribution – The World Made Flesh – The Unfurling of the Apocalyptic Rose
Weeping we remembered Zion
Oh daughter of Babylon, who art to be destroyed; happy shall he be, that rewardeth thee as thou hast served us. Happy shall he be that taketh and dasheth thy little ones against the stones. – Psalm 37:8–9
Without an understanding of the theological history of the Old Testament we cannot begin to fathom where the Holy Whore has come from. These histories are almost lost to allegory and fable. We can interpret them on a symbolic level, but it is vital that we engage with them, because they are the dreams that have made our modern flesh. Daniel, Kings II, Jeremiah, Ezekiel and Lamentations are lying unread but still exerting their influence over our culture and ideas. Old wars, eternal battles between good and evil, these self same characters are recast in Revelations and the tale that becomes Babalon and the Dragon. These seeds, these dragon’s teeth, are a harvest we still reap. In 598 bce the unthinkable happened, Nebuchadnezzar the ruler of Babylon took the holy city of Jerusalem and carried many of its people into slavery. These ancient events have echoed down to us through history. In many ways Christianity is still dying from this old weeping wound in what was a small war.
The prophet Jeremiah had prophesied the fall of Jerusalem. The reason for this was simple for him, the idolatrous worship of other Gods by the people. For Jeremiah life was one long lament, a misery of betrayal. Yahweh had not deserted his people, they had deserted him. Yahweh would punish this loss of purity, using Nebuchadnezzar as the instrument of his vengeance. Jeremiah almost gloats over the foreseen destruction of Jerusalem, he berates Israel as a harlot. For him it is the incense burned on the rooftops to Baal and the worship of sweet Asherah in the groves and high places which would bring down Babylon upon them. His ranting was massively unpopular, and Jeremiah already an outsider, found himself imprisoned as a traitor. When Nebuchadnezzar came and fulfilled the prophecy Jeremiah was released from his dungeon where he was being slowly suffocated to death with mud.
Rather than holding out to see his people put to the sword Jehoiakim, King of Judah and vassal of the Egyptian Pharaoh, wisely surrendered to the Babylonians who surrounded his city. Not surrendering would have meant the vigorous butchery of the population. These were the rules of ancient warfare. In recompense, ten thousand Jews were carried into exile.
This was more than a military defeat, this was a religious disaster. As well as the human loss, the Babylonians took heavy tribute from the Temple of Solomon and the Royal Palace. The Babylonian Marduk, a Serpent God, had triumphed over the people of Yahweh. Their tribal God had failed them in what must have been a hammer blow to their national psyche. The Prophets cast about for something to blame. It could not be their God that had failed them. The fall of Jerusalem must have been the result of an enemy within. The soul searching turned into a witch hunt, a search for the canker in the rose of Israel.
The Jews that were taken down into Babylon were plunged into a thoroughly alien world. Despite the shared histories and the overlapping mythologies plundered from Sumerian sources, these were very different peoples. Seen through pious eyes, Babylon was a city of sin, a sensory assault of carnality and idolatry.
There are eight gates to the city flung across the cardinal points, each gate a God: Ishtar, Marduk, Ninurta, Enlil, Urash, Shamash, Sin, Adad. The Tower of Babel stood in the city midst reaching up to heaven. Some sight as the Jews came down the bold Euphrates, borne on tears to Babylon, the greatest city on Earth. They will have come through the enamel blue brick Ishtar gate with its golden ménage and copper covered cedar doors. This is the architecture of awe. Lions and Bulls and Sirrush gleam in polychrome glory along the sacred ways. The walls are all gleaming claws and fangs, the city like a devouring vagina dentata with a soft succulent centre. Luxury, excess, wealth is everywhere.
Here women sell themselves in the Temple plaza for a single coin. All of them, high and low born. The women of Babylon are whores, spreading themselves for strangers and calling it religion. Here they parade a great monitor lizard through the streets and proclaim that it is God. Babylon worships the Serpent. The place is thick with magi, eunuchs, courtesans and dancers. The air is spiced, the colours all too immodestly bright. Everything reminds them, we are not in Jerusalem any more.
The prophet Ezekiel is among the Jews taken into Babylon and he steps up the attack on idolatry. This is taken from chapter vi for those of you that didn’t get past his early description of flying saucer encounters
And they that escape of you shall remember me among the nations whither they shall be carried captives, because I am broken with their whorish heart, which hath departed from me, and with their eyes which go whoring after their idols: and they shall loath themselves for the evils which they have committed in all their abominations.
He continues with a solution and a threat, there is no place for rivals to their God
Then shall ye know that I am the Lord, when their slain men shall be among their idols, round about their altars upon every high hill, in all the tops of the mountains, and under every green tree, and under every thick oak, the place where they did offer sweet savour to all their idols.
There is rich evidence in Ezekiel of the plurality of gods and goddesses being worshipped by the people at this time, rather than the monolithic grip of the One True God that most assume. There is also the stark fate of competing religions laid out which has been enacted in a global pogrom from the Middle East to Europe and the Americas in his name. This is obviously a God of Love.
Despite the indubitable anguish, the captivity was not a state of pitiless slavery. The city of Babylon needed skilled craftsmen and the status of the Jews was respected. The Book of Daniel, though an unreliable pastiche of Aramaic and Hebrew, does contain the seed truth that the Jews were also respected for their skills in magic and dream divination. Nebuchadnezzar even allowed them to worship Yahweh and maintain their cultural identity. This despite the darkly prophetic railing against Babylon that was prevalent among the priests and brought to the ears of Nebuchadnezzar by a network of spies. The most tangible symbol of oppression for the captives was, perhaps inevitably, the Tower of Babel.
The Tower of Babel
If there is one thing people still know about Babylon it’s the Tower, and God’s disapproval of such avant-garde town planning. It apparently broke all the planning regulations and simply had to go. There’s a building statute about overlooking Deity and so things went all 9/11 shaped.
We have a parable here about a group of magickians deliberately raising themselves to the level of God. Apparently that’s a bad thing. All those who agree can quietly close this book and walk away before it’s too late.
If you would like to open your Bibles to Genesis 11 it tells us that the Elohim were not chuffed and smacked down the contentious edifice and the men, now speaking different languages, were scattered across the earth. This heroic piece of skyline reclamation is of course shown in Tarot Card number sweet sixteen, The Tower.
Unfortunately the Old Testament version of events rather misses the point because it is a cut and paste job of mistranslated Sumerian myth. The Elohim who allegedly destroyed the Tower are better translated as gods and goddesses than the rather grand and monotheistic God the most high. In fact the Great Flood, huge chunks of Genesis and the whole Adam and Eve tale were ripped unceremoniously from Sumer.
With all of this bad mouthing, it would be easy to miss the fact that there was an actual Tower of Babel, a bricks and mortar temple that created all this anger. Sure enough in Babylon we have the sacred stepped pyramid temple that started all this rumpus. The city in Akkadian was called Bab-Ili meaning Gate of God and the Biblical interpretation of Babel was derived from the Hebrew balal, to confuse. The word play can be found in Genesis 11:9
Therefore is the name of it called Babel: because the Lord did there confound the language of all the earth: and from thence did the Lord scatter them abroad upon the face of all the earth.
This is not only bad etymology it is a good example of the injustice Hebrew translation did to the complexity of Sumerian thought. The Tower itself was called Etemenanki by the Babylonians which translates as the rather more constructive House of the foundation of Heaven and Earth. The original temple on the site had been smashed by Sennacherib with his Assyrian army. The biblically-famed tower which dominated the landscape was rebuilt by Nabopolassar, the father of Nebuchadnezzar, upon the foundations of this structure in the name of Marduk, the Dragon God. The King and Crown Prince removed their royal robes and bore up the first bricks, earth and mortar on their heads in a symbolic act that we see now in the laying of the foundation stone of a new building by a local dignitary or head of state, as well as in Masonic symbolism.
This was not simply a temple placed at random, this was the axis mundi, the vertical cosmic axis of the world. The temple and city of Babalon are the central point between the heavens and the underworld. The foundations were the very point where Marduk had been born and humans created from clay. In the temple the mythic and the mundane mixed as this is where the worlds overlapped. For the Babylonians with their obsession with the past and the origin of all things, the temple was a functioning time machine. It enabled the King to become Marduk himself in the New Year celebrations, and the priests and priestesses to daily experience the presence of the living Gods.
The tower itself is a form of the sacred hill or mound, the primeval earth rising out of the waters after the deluge of the flood. This symbolism can be found in Atu XIX of the Tarot, The Sun, and in many ancient mythologies. This is the point which can be called in the beginning. Sumeria itself can be seen as the sacred hill, raising its fertile mound between the Tigris and Euphrates. For the ritualist, this symbol is still used – it is the magickal circle.
The Israelites in exile saw the 297 foot tall tower as a powerful symbol of their oppression. In our age glutted on skyscrapers and poured concrete it is hard to imagine the impact that this completed architectural feat had upon the ancient mind. Let’s be mischievous for a moment and consult 777 the occult numerological dictionary entry for that number. Lo and behold, we have a swathe of significant words that share the number 297
Thesaurus/gazophylacium (Greek for dictionary) A secured house; a fortified castle The Throne; a name of Briah Nuriel (the Angel of Elemental Earth, also spelled Uriel) The neck
All delightfully significant, but only if the ancient Babylonians had decided to use feet and inches as their measures of choice. The correspondences may be intriguing, but let’s not make the mistake of the Israelites and balance false assumptions on each other and then wonder why our edifices collapse before we reach the stars. It would be better for us to build like the Babylonians, step by careful step, to the Holy of Holies.
The Sumerian temple or ziggurat that crops up in biblical law was the sacred mountain. It is both the body of the Goddess and the phallus of the God. The tower is the tree pillar connecting heaven and earth. The axis mundi. An attempt in glazed brick to nuzzle the g-spot of the heavens into riotous ecstasy.
Remember the description of Inanna with her Tower headdress? This is the tower. If you want to take this to the nth degree then all crenulated Crowns come from the Babylonian tradition.
The temple was comprised of heaven, earth and underworld. We’ve got a shift here from the Earth Goddess to a stellar consciousness and magick that looks to the seven sacred planets. The ziggurat in Babylon was indeed painted in the colours of the seven planets. At the summit of the tower was a ritual temple/cave/womb/tomb where the God and Goddess enacted the sacred marriage and descent into the underworld. This is not idle speculation, we have the account of Herodotus who visited in 5 bc when the tower was still intact. He accurately describes the step pyramid and the bridal chamber
there was a tower of solid masonry upon which was raised a second tower and on that a third, and so on up to eight…on the topmost tower there is a spacious temple, and inside the temple stands a couch of unusual size, richly adorned, with a golden table by its side… They also declare – but I for my part do not credit it – that the god comes down in person into this chamber, and sleeps upon the couch.
Herodotus’ scepticism is because of his literal reading of the descent of the God, but make no mistake, this is high magick. Wicca appropriately calls it the Great Rite. The High Priest and Priestess or King and Queen are becoming the God and Goddess and enacting the very first creative act that brought the universe into being. If you need another billion examples to saturate your unconscious then go read JG Frazier’s The Golden Bough. One living example in your own life would serve you far better.
With the Tower of Babel we have cosmic measurements being turned into words and letters, and that gets the Freemasons all excited. This temple can be taken as the ground zero of sacred architecture. There is nothing haphazard going on here. This is the place in history where the repetitive chants of shamanism have become the crafted poem. The Tower of Babel is composed of precisely measured symbolic parts. Magickians are deliberately looking at the heavens and making representations of what they see on the earth. Civilisation has been wedded to the high magickal arts, and how lovely that is.
The actual historical Tower fell into ruin when Xerxes of Persia took Babylon. It was a slow decay rather than a dramatic act of divine vengeance. The gods and goddesses who had bred the Nephilim and engineered the rise of man were abandoned. The city and tower overrun. This loss of the link to the sky gods and the multitude of the tongues spoken by the invaders is the reason behind the idea of a lost language. In a sense the language that John Dee was trying to find is this lost language, the intercourse between gods and goddesses and men and women. This is the secret knowledge that Enoch who was swept up to Heaven learned. Even the sexual cross-matching between Dee and Kelley and their wives that the angels demanded can be viewed through this prism as a genetic experiment at creating divinity in man. These are exactly the ideas we find in Sumerian creation myth and with the accounts of the Nephilim who lay with mortal women to sire gods.
The Sumerian gods did not die here. The pantheon decamped to Israel and the Dragon Court of Egypt. All part of the grand plan of the Sumerian Annunaki, literally heaven come to earth. From here you can conjecture about a blood link from the Sumerian gods who lay with mortal children, to the Royal House of David and on through an impossible succession of orders to the Templars and beyond. In this reading The Tower and the Tarot become a repository of forbidden knowledge carrying this secret teaching down the ages in a code that only initiates of the mysteries could read.
If there is a lineage of genuinely alien blood, then I can only say that by this century it is no longer a robust burgundy but a rather insipid rosé. Certainly ancient historical events are an important part of unlocking the wisdom of this curious house of cards. Our ignorance about Sumeria, the very cradle of civilisation is something that must be fixed if we are ever to understand where we came from and where we are going. Space aliens with eugenics plans fail the test of common sense. We need to look closer at the double helix to understand what kind of dragon is in the blood which drives us towards the stars. So why in the Hermetic tradition does The Tower look so sketchy? Phone line psychics are banned from using it. As if taking a card from the pack can remove an idea from existence. It’s one of the idiot cards in the Tarot that gets turned over to a gasp by the fortune teller. The thing is, it’s the wrong kind of gasp. Those who have studied the Tarot may allow themselves a knowing smile at this point. The Tower card contains the essential truth of this ancient temple. It’s an enormous cock detonating wildly into the night sky with all sorts of apocalyptic lightning (lightning actually starts at the ground and travels up) going on. Now before you get too cosy with the idea, the orgasm we are talking about here is one where the ego goes bang. The self is annihilated. Utterly. This is the secret of Babalon. This is the path of life but paradoxically that of death and destruction. In our increasingly turbulent times this is one paradox you would do well to study. Are you enough of a chameleon to cope? We are all children of Babel in the sense that we are trying to find a language to talk to each other and our Gods with.
The Great Escape
After three years of sworn peace Jehoiakim leads Jerusalem in rebellion against the conquerors. Babylon descends once more and chastises the city. That’s putting it mildly. Jehoiakim dies and his son is taken to Babylon taking the bad news to his exiled people. Zedekiah appointed as King rebels in turn. After 18 months of siege and starvation, Jerusalem is burned. The temple and palace are raised to the ground. There is no quarter given this time. Zedekiah’s sons are killed in front of him and then his eyes torn out. Even more captives are carried down to Babylon. In the biblical version Nebuchadnezzar darkens into death, afflicted by demons and shades. Nothing can cure him, neither Gods nor men. The Book of Daniel casts their hero as the interpreter of Nebuchadnezzar’s portentous dreams, just as Moses was able to play Freud to the Pharaoh. In this version Nebuchadnezzar ends up bowing to the God of Daniel. This is all rather wistful thinking, as is Daniel’s faith making him immune to lions, something the Romans never seemed to tire of disproving in the coliseum.
The apocryphal book Bel and the Dragon adds another dimension to this tale, slotting in just before the adventure in the lions’ den. In this account Daniel rumbles a priestly scam where they are using a secret entrance to enter the temple and are eating the offerings to a statue of Marduk and claiming the statue lives. Nebuchadnezzar has them killed for this. He goes on to rather preposterously let Daniel slay Marduk. It’s all rather Japanese monster movie, what with the pyrotechnics and what was no doubt a dressed up monitor lizard.
1:23 And in that same place there was a great dragon, which they of Babylon worshipped. 1:24 And the king said unto Daniel, Wilt thou also say that this is of brass? lo, he liveth, he eateth and drinketh; thou canst not say that he is no living god: therefore worship him. 1:25 Then said Daniel unto the king, I will worship the Lord my God: for he is the living God. 1:26 But give me leave, O king, and I shall slay this dragon without sword or staff. The king said, I give thee leave. 1:27 Then Daniel took pitch, and fat, and hair, and did seethe them together, and made lumps thereof: this he put in the dragon’s mouth, and so the dragon burst in sunder: and Daniel said, Lo, these are the gods ye worship.
The reason I’m including this dragon story is that it is another clear influence on Revelations. The Dragon is emblematic of the old enemy, Babylon.
Meanwhile in the Book of Daniel, Nebuchadnezzar’s mind is stricken and the empire also crumbles. The people say that he has been abandoned by Marduk. The Jews sing songs of their deliverance in the ghettos. Nebuchadnezzar prophecies the coming of Persia and the fall of Babylon and it is not long in coming. Alas, Daniel is an unreliable source; Nebuchadnezzar is succeeded by several short reigning kings and the madness of Nebuchadnezzar should more properly be attributed to Nabonidus. But let’s not get too snarled in dead kings, we can leave that to the historians.
It is not Yahweh who saves the Jews in Babylon. Cyrus the Great rises and descends on the old enemy, an empire weakened by misrule and madness. The Jews are released. In 537 bce some 40 000 Jews return to Jerusalem to rebuild the temple, a fresh infusion of zealous believers forging a national identity around a united stand against all things Babylonian. The very place had become a byword for evil. The damage had been done. Here are the tales to become nightmares, of whores and serpents and towers and strange gods. Here is the enemy, the songs of lamentation ring around Her.
It would be wrong to lay the blame for the blackening of Babalon at the feet of the Jewish people. Anti-Semitism is a vile thing. The suppression of the Goddess has required the complicity of many small minds, large nations and ugly power plays. It is important to learn where these ideas came from in order to defeat them. We must remember that for them to take hold they must have found fertile soil in other climes where opulence, sexuality and paganism were reviled.
Now we must turn to the goddesses of ancient Babylon to get to the core of the tale of the Great Whore of Revelation.
A review by Sorita d’Este for Avalonia
When I ordered this book, I wasn’t sure what to expect. Except that I expected something unique, interesting and exciting because, well frankly, the author is one of those rare people in the occult / magickal world who I find unique, interesting and exciting. As for Babalon, he describes her in Book I of The Red Goddess as (amongst many other things!) “the meeting point of ceremonial magick and the witch cult. She is a power that comes out of the past and resonates into the Now with the compelling song of the witch woman. She is both the primal form of the Goddess from the far distant past and the most modern icon of post-human style” (p2). His passion for the Holy Whore shines through on each page, even in the dedication and love which went into producing and presenting this volume. It arrived beautifully packaged, in a slipcase, with fragrant rose petals, bound in red ribbon, a beautiful and symbolic contrast to the white cover. Everything about this book is symbolic and magickal, a Work of passionate love rather than (yet another!) rehashed work, which in recent years seems to have become the hideous obsession of the occult publishing world.
The Red Goddess is a book for the coming century, a book which conveys modern ideas and practice without chucking out the old school necessities of magickal work. This book is about today and tomorrow, not about the past. It is not gentle, nor does it aim to disguise the realities of working with Babalon. The book is not “politically correct” so if you are expecting something gentle telling you about “womyn’s things” then this book will probably offend you and is best left well alone. However, if you have at one time or another felt the calling of Babalon, felt her inside you or seen her in a lover, then this book may inspire you towards taking action. (Or possibly to let go of some delusions!). If you are a Thelemite (rather than a Crowleyite), a Ceremonial addict fascinated with the practices of sex magick or a Witch seeking to broaden your horizons this book may also appeal to you, if you enter it with an open mind, that is.
Mr Grey strikes a great balance between poetry and research, history and modern ritual in this work. My only complaint is that there is no index and no bibliography, which is a pity. But it does not detract from this book in anyway whatsoever and it has been given a special place on our shelves.
https://scarletimprint.com/publications/the-red-goddess
Lezing over religieuze teksten Cohen
Alkmaarse Courant, 15 februari 2018