Anne-Jitske – Reistip: Uitwaaien aan De Zee van Oostende

Er is storm op komst. Restanten van orkaan Gonzalo zullen snel over Oostende razen. De verwachting is dat binnen afzienbare tijd de storm aan wal zal raken. Terwijl ik door deze stad van West-Vlaanderen met haar 70.000 inwoners wandel, word ik vergezeld door de zilte zeelucht, aangejaagd door de sterke wind die tussen de hoge gebouwen van deze stad haar weg zoekt.

Koningin der badsteden
De voormalige kleine nederzetting op het eiland Testerep herbergde vele schaapherders en vissers. In de elfde eeuw kwam deze nederzetting door inpoldering aan land te liggen. Maar Oostende overstroomde diverse malen en werd in de veertiende eeuw en nogmaals in de vijftiende eeuw verplaatst, kort nadat het toestemming had gekregen een haven aan te leggen. Pas in 1830 kon de haven verder uitbreiden en in het begin van de twintigste eeuw kreeg Oostende de bijnaam ‘Koningin der badsteden’. Na een intermezzo van de Eerste en Tweede Wereldoorlog, heeft Oostende kunnen uitgroeien tot de stad die wij nu kennen als aantrekkelijke badplaats met haar winkelcentrum dat grenst aan de promenade en het strand.

De Zee
Iedere vezel van de stad is in de bedrijvigheid van de zee verweven en dat is dit jaar visueel tot leven gekomen. Jan Hoet, curator, was gebiologeerd door de zee in al haar vormen en kracht. Er moest een tentoonstelling over de zee komen. De tentoonstelling waar The Van Jets een titelsong voor hebben gemaakt, weerklinkt in heel Oostende.

Mijn wandeling door winderig Oostende begint bij Mu.Zee dat momenteel de tentoonstelling ‘De Zee – salut d’honneur Jan Hoet’ herbergt. Maar De Zee met haar saluut aan Jan Hoet (helaas begin dit jaar overleden) houdt daar niet op. De Zee heeft zich in heel Oostende gevestigd. Als ik uitstap uit de trein wordt het me al meteen duidelijk. Een gigantisch billboard siert de een gevel van het station; Brain/Cloud (With Seascape and Palm Tree) van John Baldessari verwelkomt me bij ‘De Zee’.

De wandeling brengt me verder langs het Leopoldpark met een imaginaire boot van Franz West en Heimo Zobernig. Ik zet me schrap; de in kracht toenemende wind staat van voren op ons gericht als we dit kunstwerk gadeslaan. De rode stoelen bevestigd op een vierkant plateau dansen op mijn netvlies en nodigen uit tot een rit met deze boot, al weten we dat dat niet de bedoeling is, bedenk ik me als we het voormalige postkantoor van Oostende, ‘De Grote Post’, binnenlopen. De Grote Post is vandaag de dag een cultureel centrum en hier aanschouw ik ‘Lighthouse Keeper With Lighthouse Model’ van Rodney Graham. Relaxed op een stoel met een boek in de hand, heeft deze geportretteerde vuurtorenwachter geen benul van de windkrachten die boven hem ontspruiten wanneer de lichten van zijn stellage aangaan die de afbeelding haast tot leven wekken.

Bill Viola’s The Arc of Ascent
Ondertussen hoor ik om me heen dat ik echt Bill Viola’s ‘The Arc of Ascent’ uit 1992 in Cinema Capitole moet zien die de kunstenaar gemaakt heeft voor ‘Documenta IX’ van Jan Hoet. Ik kom in een pikdonkere zaal terecht. Het duurt even voordat mijn ogen aan het donker gewend zijn, maar als dat eenmaal zover is, zie ik dat ik me in een grote hoge zaal bevind met tientallen anderen. Op een groot scherm wordt Bill Viola’s The Arc of Ascent geprojecteerd. De ene werkelijkheid gaat over in een andere wanneer een rustig drijvend lichaam plotseling naar boven schiet en donker water achter zich laat. Maar een realiteit van water dat volop in beweging is, spat niet veel later uit elkaar en vormt een explosie van kleuren.

Ensorhuis
Als je in Oostende bent, kan het niet anders dan dat je een bezoek aan het Ensorhuis brengt. De Oostendse kunstenaar James Ensor, schepper van het bekende doek ‘De blijde intrede van Christus in Brussel’ heeft hier van 1917 tot zijn dood in 1949 gewoond. Op het moment dat je zijn huis betreedt, betreed je evenwel zijn leefwereld. Diverse maskers en prullaria waar hij aan gehecht was, omsluiten je in een knusse chaos. Ook hier gaat De Zee verder: de Nederlandse Rob Scholte heeft een gehele kamer voorzien van zijn Driemaster, zijn Gezicht op Amsterdam, Galjoen, zijn Rotskusten en Fregatten.

Beausite
De windkracht neemt steeds verder toe en ondertussen probeer ik op de promenade van Oostende me naar Galerie Beausite te begeven, vechtend tegen windstoten van 70 tot 80 kilometer per uur. Na enkele minuten tegen de wind in te hebben geschreden, kom ik binnen en wordt warm welkom geheten met een kop koffie en een stuk taart terwijl diverse kunstwerken om mijn aandacht vragen. De alternatieve kunstsfeer, een rek met vintage kleding en tweedehands schoenen worden gecompleteerd met hedendaagse kunst waaronder uiteraard werk van De Zee. Ik voel me hier enorm thuis en laat me uitgeput in een stoel zakken en De Zee diep op me inwerken, terwijl moeder natuur met haar flinke bries de zee aan de andere kant van de promenade intens in beweging zet; een groter saluut aan Jan Hoet is haast ondenkbaar.

Wil jij ook uitwaaien aan De Zee van Oostende en de fascinatie van Jan Hoet in levenden lijve ervaren? Er zijn nog meer locaties te ontdekken tot 19 april 2015. Voor een aantal locaties dien je entree te betalen, maar het Leopoldpark, het strand, Galerie Beausite, Marina Mercatordok, Station Oostende en de Kapucijnenkerk zijn gratis.

Meer informatie vind je op http://www.visitoostende.be, http://www.dezee-oostende.be/nl en op http://www.muzee.be.

http://www.wereldwijzer.nl/content.php?r=543-Reistip-Anne-Jitske-Uitwaaien-aan-De-Zee-van-Oostende